The Master and Margarita is one of my favorite books, so I was delighted when I saw that there was a graphic novelization. Until, that is, I read it. To be honest I was concerned when I picked up this slender volume and saw that it was the ONLY volume. How were they going to fit all the symbolism and madcapness and the novel within the novel and all the blessed side characters in this?

Answer: not so much. This adaptation is SO condensed that many of my favorite aspects are entirely missing. Here, Behemoth never speaks, Margarita asks only for the return of The Master, all of the satire of Stalinist Russia is gone, and in the end it all but declares that the entire thing was The Master's dream.

That said. For all of its truncatedness, some scenes replicated were surprising in their entirety — most of the Pontius Pilate stuff, Woland's appearance at Patriarch's Pond. The show at the theater. But I don't understand why these things when others were skipped, and in general this adaptation lost the sense of giddiness I so love about the book. ( )

Tijdens het lezen van deze strip, - een fantastische strip én een fantastische bewerking van een fantastische roman – zuchtte ik bij elke bladzijde: wat is dat boek toch meesterlijk! Ik doelde daarbij op het origineel, meer dan op de strip – maar het is vanzelfsprekend de verdienste van beide bewerkers dat ik niet alleen hen, maar ook Boelgakov zelf wil lauweren en met druivensap overgieten.

De tekeningen zijn wel eens slordig, maar de sfeer klopt, het tempo klopt, de personages, de soundtrack, de kleuren, … alles klopt, haakt zodanig in elkaar dat de aanloop naar het einde toe zowaar weet te ontroeren.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/08/de-meester-en-margarita-een-graph... ( )

http://www.bostonbibliophile.com/2009/01/blog-post.html ( )