Maarten komt nog af en toe op het Bureau voor het voorbereiden van een lezing en het afmaken van ooit begonnen onderzoek, maar hij merkt dat er steeds meer verandert en dat hij er steeds verder buiten komt te staan. Als dan ook nog het bureau van meneer Beerta opeens door zijn vroegere naaste medewerker blijkt te zijn ingenomen, zodat er ook maar iets van te vertellen, wordt het Maarten duidelijk dat waar hij voor gestreden heeft, nu hij weg is snel wordt afgebroken. Alleen soms op fietstochten en wandelingen voelt hij zich vrij.

Wat kan Voskuil toch geweldig schrijven. En wat een timing, dit boek uitlezen op de laatste dag dat ik werkte bij Lek & IJssel. ( )

The seventh and final part of the 'Het Bureau' series. Maarten is retired, but still returns to the Bureau every now and then to finish up work, to take part in the commissions of which he is still a member, and to keep in touch with the employees. At home, Nicolien and Maarten have a hard time getting used to Maarten being home all the time. He spends his free time taking bike rides around the country and taking pictures. His return visits to the Bureau end in a dramatic realization, that the people there don't need him anymore, and like to change all he held so dear.
A 'nice' finish to the series. Not nice in the subject matter, but nice in the fact that it provides a real ending to the long autobiographical story. ( )

Ik had geen zin om te wachten tot dit deel bij de bibliotheek lag, dus heb ik meteen na het uitlezen van deel 6 het laatste deel van Voskuils romancyclus gekocht.
In dit boek heeft Maarten afscheid genomen van het Bureau en mist hij het doel in zijn leven. Hoewel hij zijn werk altijd zinloos vond blijkt het toch belangrijker voor hem te zijn geweest dan hij altijd dacht. Nu komt hij nog af en toe op het Bureau maar het blijkt dat hij niet meer gewenst is nu hij weg is. Alles waar hij altijd voor gestaan heeft is weggevallen nu hij niet meer de baas is. Vooral de houding van Ad valt hem vies tegen. Verder vult hij zijn tijd als vanouds met wandelingen en fietstochtjes en allerlei huishoudelijke klusjes. Bovendien gaat hij schrijven om alles van zich af te schrijven.
Nu ik de complete serie heb gelezen moet ik zeggen dat ik zeer onder de indruk ben van wat Voskuil heeft geschreven. Vijfduizend blz lang schrijven over werk dat je eigenlijk zinloos vindt en toch boeiende blijven dat is toch iets wat alleen een heel grote schrijver kan presteren. Voor mij is "Het Bureau" een onbetwist meesterwerk uit de wereldliteratuur.
UItgelezen: maandag 27 november 2000 ( )