Jan Lauwereyns
Autor de Iets in ons boog diep roman
Sobre El Autor
Jan Lauwereyns is Professor in the Graduate School of Systems Life Sciences at Kyushu University, in Japan and, Adjunct Research Associate in the School of Psychology at Victoria University of Wellington in New Zealand. He has published articles in journals including Nature, Journal of mostrar más Neuroscience, and Trends in Cognitive Science as well as poetry, fiction, and essays. mostrar menos
Obras de Jan Lauwereyns
La robe des choses / Het gewaad van de dingen / The guise of things [exhibition: 22 June – 8 September 2002,… (2002) 3 copias
Ik, systeem, de werkelijkheid 2 copias
Het bloembed van de werkelijkheid 2 copias
De boekekas: waartoe zo veel? 2 copias
Monkey business : roman 2 copias
Het zwijgen van de dichter 2 copias
Addertje zonder kop 1 copia
De vijfentwintigste deur — Autor — 1 copia
Etiquetado
Conocimiento común
- Nombre canónico
- Lauwereyns, Jan
- Nombre legal
- Lauwereyns, Johan Marc José
- Fecha de nacimiento
- 1969-05-13
- Género
- male
- Nacionalidad
- België
- Lugar de nacimiento
- Antwerpen, België
- Lugares de residencia
- Japan
- Educación
- Catholic University of Leuven (Ph.D.) (physiology) (1998)
Catholic University of Leuven (M.Sc.) (physiology) (1994) - Ocupaciones
- neurowetenschapper
schrijver
dichter - Organizaciones
- National Institutes of Health, USA
Juntendo University
Victoria University of Wellington
Kyushu University
Miembros
Reseñas
Premios
También Puede Gustarte
Autores relacionados
Estadísticas
- Obras
- 30
- Miembros
- 148
- Popularidad
- #140,180
- Valoración
- 2.9
- Reseñas
- 1
- ISBNs
- 28
- Idiomas
- 1
Er prijkt ‘roman’ op de cover, maar dat strookt toch niet helemaal met de gangbare definitie. Gehuwde rotsen is vormelijk atypisch: een tiental hoofdstukken start telkens met een foto uit het familiearchief, dan een stuk of tien gedichten en daarna een twintigtal bladzijden fragmentarisch proza – biografische & filosofische beschouwingen.
Lauwereyns’ focus ligt op de zelfmoord van zijn moeder, het mislukte huwelijk van z’n ouders en zijn eigen scheiding – liefde en de vraag of het leven wel de moeite waard is ondanks al de angst en pijn. Het boek is een geslaagde mengeling van autobiografie, poëzie en essay, en toch werkt het wel degelijk als een roman omdat het een verhaal betreft: geen netjes afgelijnde vertelling, maar we zijn als lezer wel getuige van de poging van een man om grip te krijgen op zichzelf en de zelfmoord van zijn moeder. Het is geen vrolijk boek: miserie “geeft de contouren”, is “het raamwerk van dèes, van da getokkel ier, d’iên misère en d’aender, en wa doe’d’ermé“.
Gehuwde rotsen is nog op een andere manier een mengeling: Lauwereyns is een intellectueel die veel gelezen heeft, en verwijst naar allerlei auteurs, maar tezelfdertijd is hij lichtvoetig, volks zelfs – het proza is doorspekt met Antwerps dialect, en zijn formele keuzes geven hem ook veel vrijheid, alles is soepel in dit boek, soepel en naakt en eerlijk.
Ook al permitteert Lauwereyns zich vormelijk veel, en staan er citaten in van Darwin en David Benatar en Blanchot en Spinoza, toch is Gehuwde rotsen niet pretentieus – integendeel. Het resultaat is een roman die “Ambitieus én onnozel” is, in een toonaard die je niet zo veel tegenkomt in onze letteren.
Het boek zit vol gevoelens, en Lauwereyns probeert die in hun waarde te laten door hun veelheid en veelkantigheid te beschrijven. Het volgende fragment deed me beseffen dat mijn eigen drang naar nuances eigenlijk een soort gulzigheid is. Lauwereyns toont dat de tegenstelling tussen hoofd en hart vals is, en dat de ratio – in termen van begrip & twijfel & onzekerheid – net de weg is naar een groter hart.
"veel kanten, veel aspecten, veel gevoelens en gedachten, die in hun veelheid troost bieden, uitbreiding, deling, uitgebreidheid, een groter bereik, meer zin, zoals in die titel van Hans Groenewegen, Met schrijven zin verzamelen, meer zin, een groter hart"
Die gulzigheid is een verslaving, en ik denk dat ik, net als Lauwereyns zelf, ook behoor tot “iedereen die verslaafd is aan het mysterie van lichaam en ziel, het brein en het bewustzijn”.
Lauwereyns komt over als iemand die heeft geleerd om de dingen die je niet in de hand hebt of kunt houden los te laten, en daarom misschien wel op zijn grootmoeder lijkt: “ik stel me voor dat Moeke tegen de tijd dat ik haar begon te kennen al zo veel had meegemaakt dat weinig dingen haar nog uit haar evenwicht brachten”.
Laat ik stoppen om dit boek te vatten of uit te leggen. Ik laat jullie met citaten die me troffen, ik zet ze gewoon onder elkaar – hopelijk overtuigen ze om Gehuwde rotsen een kans te geven.
(...)
Volledige recensie op Weighing A Pig Doesn't Fatten It… (más)