op geen enkel moment het gevoel een erg goed boek aan het lezen te zijn. Niet slecht, maar het greep me niet, ik werd er niet in gesleurd, het boek sloeg me niet in het gezicht, het bleef een boek dat ik aan het lezen was, eerder dan een verhaal waar ik in verzeild was geraakt ...

Dat kan aan de aardstralen gelegen hebben, of aan een knagend schuldbesef, of een teveel aan marsepein, of aan het boek zelf ... Een beetje lezer weet het eigenlijk nooit echt zeker ...

Ik lees elders lovende dingen over het vriendelijke Vlaams, over de geur, over het meesterschap in het detail en schud mijn Vlaamse boerenkop in vertwijfeling: dat Vlaamse dialect klinkt inderdaad schoon en is behoorlijk functioneel, maar tezelfdertijd klinkt die man precies alsof hij in een theaterzaal op een podium een monoloog staat te brengen (en ja, dat zullen wij, bevoorrechte lezers dan wel zijn in het publiek die met onze ijdele blik zo'n dwaze forrain staan te begapen), en die geur van pis en frieten rook ik niet en zeker niet zoals bij Céline waar je de stappen op de stenen hoort tot je de deur op slot draait, waar je de vuistslagen voelt tot je ineenkrimpt van de pijn, waar je de stank je doet kokhalzen ... Maar eerlijk, ik kan me inderdaad voorstellen dat veel mensen het wèl zullen ruiken, dat ze wèl de miserie zullen voelen van die Siamese tweeling, dat ze wèl zullen stilstaan bij 't leven van toen, van nu, zich omdraaien en gaan slapen ...

Ik word ook altijd zo dol van jubelberichten ... dan verwacht ik te veel, dan wil ik te veel ... Halfleeg, halfvol, dat soort dingen ...

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/11/suikerspin.html ( )

Geschreven tableaus die, wanneer zij bijeen zijn gevoegd, als een deken over de lezer heen vallen en hem/haar onderdompelen in een familiegeschiedenis die begint bij de kermisexploitant Jean-Babtist Van Hooyland. Een overrompelend verhaal van gruwelijke uitbuiting van op kermissen getoonde zonderlingen, waaronder een Siamese tweeling en natuurlijk ook de vrouw met een baard, maar ook van trouw aan, en liefde voor het zwerversbestaan.
Ontroerend en vaak hilarisch zijn de beschrijvingen waarin de trouw aan elkaar en het leefmilieu worden beschreven.
Vlaminck is een begenadigd verteller met een groot inlevingsvermogen, respect tonend voor de beschreven personages en bovenal een uitstekend stylist.
De opbouw van het boek bestaat -zoals ik eerder noemde- uit tableaus, waaruit reeds vanaf het begin van het werk een verhaal gaat opdoemen dat de lezer ademloos weet vast te houden. Een buitengewoon knappe prestatie.

Miranda van Frituur Miranda: één van de personages om niet snel te vergeten ! ( )

Verhaal zit mooi in elkaar en leest zeer vlot. Een siamese tweeling die in een rariteitenkabinet wordt tentoongesteld op kermissen begin twintigste eeuw. Het verhaal van forains. ( )

Vlaminck portretteert hier vier generaties kermisexploitanten. Foorkramer Jean-Baptist Van Hooylandt stelt een siamese tweeling als 'fenomeen' tentoon op Vlaamse kermissen. Via kleinzoon Arthur, maar ook door citaten uit archiefstukken wordt beschreven hoe de tweeling letterlijk en figuurlijk werd misbruikt. De pientere Joséphine en de gelaten Anastasia laten je niet onberoerd. De ontknoping wordt tot het einde bewaard. Een verhaal met oog voor wreedheid en solidariteit, mooi beschreven. ( )

Na een lezing/voorstelling van Erik erg enthousiast geworden over zijn werk met die heerlijke vlaamsche taal