Overheid, werkveld en opleidingen verwachten van sociaalpedagogische hulpverleners dat zij naast hun taken in de behandeling en begeleiding van (groepen) cliënten, ook tijd besteden aan de preventie van psychosociale of opvoedingsproblemen. In dit boek geven de auteurs aan hoe preventie ingepast kan worden in het takenpakket van de SPH'er. Ze leggen daarbij de nadruk op de noodzaak van een alerte houding voor het vroegtijdig signaleren van problemen en een doordachte, modelmatige visie op preventie. De SPH'er zal voor dat laatste voorzetten moeten geven; daarom wordt ook veel aandacht besteed aan de organisatorische voorwaarden. Een groot deel van het boek is gewijd aan de gereedschappen die de werker nodig heeft voor de uitvoering van een preventieproject: een model voor projectmatig werken, voorlichting, advisering, ondersteuning en netwerkontwikkeling. Als de lezer met deze gereedschappen aan de slag wil gaan, dient hij zich te realiseren dat er grenzen zijn aan preventief werken en dat de inspanningen van de werker ook onbedoelde gevolgen kunnen hebben. Dat voorkomen niet altijd beter is dan genezen wordt verklaard in het afsluitende hoofdstuk. Preventie is voor veel hulpverleners nog onontgonnen terrein. Daarom illustreren de auteurs de achtergronden en de toepassingen veelvuldig met casuïstiek; de vragen en opdrachten bieden uitstekende verwerkingsmogelijkheden voor iedereen die zich bezig houdt met sociaalpedagogische hulpverlening.