Het boek beschrijft verschillende families en personen die in de peel werkten (in het veen). Het verhaal begint met Vuil Leenke. Zij is met haar gezin het huis uitgezet omdat ze de huur niet kon betalen. Nu woont ze in een tent, maar zij rouwt er niet om. Ze geeft niets om properheid of een rijke toekomst. Ze is trots op zichzelf omdat ze haar kinderen zijn opgegroeid tot gezonde kinderen. Ze kan niet met geld om gaan, ze geeft alles uit aan eten en ‘lol’, haar ‘mens’ Toon Wuiten is niet echt gelukkig bij haar.
Leenke slaat hem namelijk vaak met opzet over als ze eten ofzo uitdeelt, ze verdenkt hem er namelijk van dat hij geld achterhoudt. Dat is ook zo, maar hij heeft geen keus omdat als hij al zijn geld aan Leenke zou geven dan zou het dezelfde dag nog aan onzin verkwist worden. (stoomfiets). Halverwege het boek kan Toon het niet meer aan, zijn dochter zit wat met een bootsman aan te rotzooien en Leenke stimuleert dat alleen maar, als er geld binnenkomt dan wordt het dezelfde dag nog allemaal uitgegeven en Leenke blijft hem maar lastig vallen over het geld dat hij achterhoudt en uiteindelijk geeft hij het aan haar, zelf verlaat hij het huis om nooit meer terug te komen. Als hij echter met Sander Mie gepraat heeft besluit hij toch maar weer terug te gaan en het allemaal maar te accepteren.
Sander Mie is een vrouwtje die haar eigen handeltje in vlees heeft, ze gaat langs de deuren en vraagt of mensen vlees bij haar willen bestellen. Ze is te vertrouwen en heeft goed vlees. Ze moet voor zichzelf zorgen omdat haar man Sander haar jaren geleden heeft verlaten. Ana het eind van het verhaal komt hij echter weer terug. Sander Mie weet in het begin niet wat ze ervan moet denken. Ze was erg gewend geraakt aan de verwachting en hoop dat hij nog terug kwam en nu valt dat weg. Toch vindt ze het wel fijn en als hij eenmaal weer de peel in gaat is alles weer als vanouds.

Dan is er nog niet Piet Klep die samen met zijn moeder in een huisje woont. Piet is niet gelukkig en het enige wat hij doet is drinken. Om niet helemaal in de schulden de raken verkoopt hij zijn huis aan de cafebaas Nelemans. Op een gegeven moment heeft hij echter al zijn geld dat hij aan het huisje verdient heeft opgedronken. Nellemans zegt hem dat ze hem niet meer bij kunnen schenken. De volgende morgen werd Piet gevonden door enige Peelwerkers. Het is onbekend hoe hij gestorven is, wat hetzelf moord of hij is gevallen (hij was erg dronken). De broer Cellemans waken bij het lijk (het lijkt wel of het leeft) en houden ‘moeder’ gezelschap maar na de begrafenis is ze toch echt alleen. (en moet ze huur gaan betalen aan Nelemans). ‘Moeder’ raakt niet alleen Piet kwijt maar ook later in het boek haar dochter Dien. Dien is namelijk geestelijk niet gezond. Het gaat een paar dagen per week goed maar dan heeft ze weer een van haar buien. Ze bedreigt haar kinderen en iedereen die in haar buurt komt en ze slaat de boel kort en klein, de enige die haar kan kalmeren is het jongste kind Tinuske. Na de tweede aanval in het boek zegt de veldwachter tegen Manders (haar man) dat het nu echt niet anders kan en ze wordt weggestuurd naar Vught. Het gaat echter niet goed met haar, Manders krijg de laatste tijd ‘kwaaj tijdingen’ dat ze erg ziek is. Hij en de kinderen maken een bedevaart naar Ommel om voor haar te bidden, maar het hielp niet, kort daarop stierf ze.
Ook bij Jan Klot en zijn vrouw gaat het niet goed. Elke keer is er weer een kindje in huis, maar elke keer sterft het. Dan gaan de kinderen van het dorp weer langs de deuren voor strooisel. Het kind sterft elke keer omdat het nooit zonlicht te zien krijgt, omdat de ‘vrouw’ alle ramen en deuren dicht gooit. Zij denkt dat dat goed voor het kind is en de dokter kan haar niet anders overtuigen.