Pulse en una miniatura para ir a Google Books.
Cargando... Impossibles adieux (2021)por Kang Han
Ninguno Cargando...
Inscríbete en LibraryThing para averiguar si este libro te gustará. Actualmente no hay Conversaciones sobre este libro. sin reseñas | añadir una reseña
Premios
Romanforfatteren Kyung-ha har en foruroligende drøm. Tusenvis av svarte trestubber stikker opp av jorden, som gravstøtter. Kyung-ha lurer på hvorfor gravplassen ble bygd på et slikt sted og om beinrestene under gravene allerede har blitt skylt vekk av bølgene fra havet. Hun våkner opp mens hun løper fortvilet rundt. En dag får Kyung-ha en telefon fra vennen Inseon som fortsatt bor på barndomsøya Jeju. Hun har vært i en ulykke og har blitt fraktet til sykehus i Seoul. Inseon trygler Kyung-ha om å reise hjem til Jeju for å ta vare på fuglen hennes som er helt alene i et avsidesliggende hus i fjellregionen. På øya konfronteres Kyung-ha med vennens smertefulle familiehistorie. Inseons mor har brukt flere tiår på å prøve å finne broren som forsvant under massakren i 1948, hvor 30 000 sivile ble drept og hundretusenvis av hjem brent. I Dette er ikke farvel tar Han Kang opp den tematiske tråden fra tidligere utgivelser med kollektive koreanske krigstraumer, og hun gjør det med en særlig ømhet og stor psykologisk innsikt. No se han encontrado descripciones de biblioteca. |
Debates activosNingunoCubiertas populares
Google Books — Cargando... GénerosValoraciónPromedio:
¿Eres tú?Conviértete en un Autor de LibraryThing. |
Han Kang (1970) schrijft al sinds 1995 romans en brak buiten Zuid Korea door toen ze in 2016 de International Booker Prize won met de Engelse vertaling van ‘De vegetariër’. ‘Ik zeg geen vaarwel’ verscheen oorspronkelijk in 2021 en werd in 2023 naar het Nederlands vertaald door Mattho Mandersloot. Die vertaling zal niet eenvoudig geweest zijn, want het is een nogal poëtisch geschreven boek én er komen in de originele versie van het boek twee versies van het Koreaans voor: het standaard Koreaans en het dialect dat wordt gesproken op Jeju.
Het boek volgt Gyeong-ha, een romanschrijfster die worstelt met haar leven. Ze wordt geplaagd door vreselijke nachtmerries waardoor ze nauwelijks nog slaapt. Haar huwelijk is mede daardoor gestrand en ze woont nu alleen in een akelig flatje in Seoul. Dan vraagt Inseon, een oude vriendin, die ze al jaren niet meer gezien heeft, om een gunst. Inseon ligt in het ziekenhuis en wil dat Gyeong-ha haar vogel gaat voeren, in haar ouderlijk huis op Jeju-eiland. Dit klinkt bijna als het begin van een feelgood roman, maar wees gewaarschuwd: heel veel verder bij dat genre vandaan kan je met dit boek niet komen.
Het sneeuwt eindeloos, je voelt de kou in je botten als je leest over Gyong-ha’s tocht naar het huis van Inseon. Ze staat uren op een bus te wachten, ze ziet geen hand voor ogen, de avond valt en dan moet ze ook nog een flink stuk over een afgelegen weg wandelen. In de sneeuw en in het donker. Vanaf dat punt begint ook het onderscheid tussen droom en werkelijkheid nogal te vervagen en je doet er als lezer dan ook goed aan afstand te doen van de wil om alles rationeel te begrijpen.
Maar wat is dit boek prachtig geschreven. Het is soms bijna een gedicht, door de beelden die het oproept, de droomachtige beschrijvingen van schaduwen en van de sneeuw. Dit wordt afgewisseld met stukken tekst die je eerder kan zien als non-fictie over de geschiedenis van Jeju, aan de hand van wat Inseons familie heeft meegemaakt. Al die sneeuw bedekt meer dan alleen maar de natuur, die sneeuw bedekt ook de geschiedenis, alle dode lichamen in massagraven, alles waar nooit over gesproken mocht worden. Hoe toepasselijk dat Han Kang zo een omweg gebruikt om over dit verleden te schrijven. Dat maakt het lezen van het boek niet makkelijker, zeker niet voor wie geen achtergrondkennis heeft van de Koreaanse geschiedenis, maar wel intenser.
[Wie een wat meer rechttoe rechtaan roman over deze episode in de geschiedenis van Jeju wil lezen kan ik ‘The Island of Sea Women’ van de Amerikaanse schrijfster Lisa See aanraden.] ( )