Mooie journalistieke reportages, lees ik altijd graag. Dus was ook Afrit Akersloot een typisch boek voor mij. Gerard van Westerloo kwam in me op (en ook Simon Kuper), tijdens het lezen, die kon ook zo mooie reportages schrijven. Een andere gedachte ging richting de docentenuitwisseling waar ik vier jaar geleden aan meedeed. Ken was docent journalistiek in Orlando. Zijn studenten zaten soms om copy verlegen, hij begreep dat niet. Wandelend van de auto naar het lokaal keek hij om zich heen en wees. “Een kas daar, dat is een verhaal. Ben ik al tig keer langs gelopen, maar begrijp nog steeds niet wat dat ding daar doet.” Hij had meer voorbeelden. Journalistiek is iets willen zien, de wereld leren begrijpen, nieuwsgierig blijven. Ik ben geen journalist, schrijf wel graag een stukje, een blogje en begreep hem. Als je je best doet, kun je overal een verhaal uit halen.

Houtekamer en Schravesande deden dat voor de NRC. En die reportages kosten soms tijd. Een uurtje in de lobby van een Van der Valk is een indruk. Een week lang elke dag is het begin van een verhaal. In die week vele mensen spreken, nog meer observeren en je hebt een reportage. Het titelverhaal in dit geval.

En zo staat dit boek vol met mooie verhalen over plekken in ons eigen land waar ik nog nooit was. Of waar ik achteloos langs kwam, niet wetende wat er allemaal gebeurde, zoals ze aantonen in een serie over een industrieterrein, waar ze een jaar voor namen. De week op de camping is een tussendoortje, een jaar in een Haagse volksbuurt is echt de moeite. Menig politicus zou blij zijn met de openheid van de bewoners naar de schrijvers.

Mooie verzameling reportages, van mij had het boek wel twee keer zo dik mogen zijn. Ik weet zeker dat ze genoeg interessant materiaal daarvoor hebben. Compliment voor de schrijvers.

Citaat: “Een georganiseerde bende? Jongens uit Spoorwijk die wel eens zijn opgepakt, lachen. Enkelen van hen staan midden op de dag te wachten op de stoep tot het koffiehuis opengaat. (…) Niets in Spoorwijk, zeggen de jongens hier, is georganiseerd. Relaties niet, kinderen niet, misdaad niet. ‘Het komt op je pad.’ “ (p.121) ( )