Bij het openen van dit boek had ik geen flauw idee wat me te wachten stond. De titel Big Girls riep iets denigrerends naar vrouwen in mij op maar ik kon me niet voorstellen dat het zo bedoeld zou zijn. De kaftillustratie laat een vrouw groter dan gebouwen zien en op de achtergrond monsters van hetzelfde formaat. De vrouw heeft in iedere hand wat lijkt een wapen te zijn. Dat er actie ging komen, leek me in ieder geval wel duidelijk.

Met opgeheven wenkbrauwen las ik de eerste bladzijden. Waar ging dit in hemelsnaam heen? Al snel werd ik gegrepen door het idee dat er in de wereld een macro-organisme is die bepaalde kinderen opeens enorm snel en tot buiten proportie grootte laat groeien. Het is de vrouwelijke variant die alleen heel groot wordt, onze Big Girls maar de mannen moeten het ontgelden en veranderen in tumoren op pootjes die razend vernietigend rondlopen. Het zijn dan ook de Big Girls die de mensheid moet verdedigen tegen deze monsters. Niks denigrerends naar vrouwen, in tegendeel, zij zijn de helden.
Nou ja, zo eenvoudig ligt het ook allemaal niet maar toch is dit het idee dat de basis voor deze strip is.

Er is natuurlijk aardig wat piefpafpoef wat bij zo'n strijd te verwachten is. Bij gevechten raak ik nogal eens de weg kwijt en snap niet wie nu wie op welke manier belaagt maar tot mijn opluchting kon ik de gevechten redelijk goed volgen. Daarnaast zijn er een aantal centrale personages die allen in een korte tijd een redelijke ontwikkeling doormaken wat het verhaal boeiend houdt. Ook wordt er tussendoor nog wat extra achtergrondinformatie gegeven over deze personages. Deze combinatie maakte het heel leuk om te lezen.

De tekeningen vind ik wel wat hebben. Mensenfiguren zijn altijd moeilijk omdat het toch op een mens moet lijken maar geen foto-echtheid moet hebben. Het is vooral het haar dat alle kanten op zwiept en de hoekerigheid in de gezichten wat het deze eigen stijl maakt. De gebouwen en interieurs zijn herkenbaar echt waardoor ik me kan voorstellen dat dit verhaal zich nu in onze maatschappij afspeelt. De monsters vind ik heel mooi gevonden omdat de ontwikkeling van een klein jongetje naar een jongetje met tumoren naar de bizar grote tumorachtige wezens op benen wordt laten zien. Het is hierdoor geloofwaardig dat ze zo geworden zijn.

Dit deel heeft een stevige opbouw en is te lezen als een afgerond geheel. Ook heel fijn. Al zijn er wel aardig wat opzetjes gegeven voor meer. Helemaal niet erg want het smaakt ook echt naar meer. ( )