Ontnuchterend boek voor zij die nog altijd in de waan zijn dat het ontstaan van België een goeie zaak was. Vierentachtig jaar later nog ondervond de schrijver van dit dagboek hoe hij als bewust Vlaming een tweederangsburger was. Zijn naïef patriottisme ging al vlug over in Vlaamse strijdvaardigheid om ten slotte tegen wil en dank veroordeeld te worden als activist.
Bedenkelijk is zijn bewering in een lezing over volksnationalisme die hij voor Vlaamse, Waalse en Franse soldaten in krijgsgevangenschap hield waarbij hij het ene volk opoffert om de sympathie te krijgen voor het Vlaamse volk. Hij beweert er dat Frankrijk het moederland van Elzas-Lotharingen is. Dit beweren is op dat moment zuiver opportunisme of een slechte kennis van de geschiedenis. ( )