313

Ophelia & Thorn became much more lovable in this book or they are least really seemed to grow on me by the end. I actually liked this book better than the first and it makes me a bit more excited to read the rest of the series. ( )

Book 2 in the Mirror Visitor Quartet. When Ophelia is finally taken to be introduced to Farouk, the ancestral spirit of her fiance Thorn's home of Pole, Farouk awards her the title of Vice Storyteller, a position she decidedly does not want -- but she has no choice but to accept. The position also has the effect of putting her and her gift of reading the memories of objects front and center of the court at Citaceleste, the floating city where Farouk makes his home. As she struggles to perform her Vice Storyteller duties, Ophelia begins receiving anonymous threatening letters, and she suspects they may be related the the disappearances of various courtiers of Citaceleste. Unsure who to trust, Ophelia isn't sure where to turn. Thorn has never been helpful -- but is he reliable? And why does Farouk want Thorn to read his ancestral spirit book?

Apologies if the above summary makes zero sense. These books are complex and part of the fun of them is deciphering the strange world of Pole along with Ophelia, but that also means that 2 books in, you are DEEP in the world. I think some things are becoming clearer at the end of book 2 and I'm looking forward to book 3! These have a peculiar writing style that draws you in but also keeps you almost at a slight distance -- perhaps to enhance the foreignness Ophelia feels being at Pole. 4.5 stars. ( )

Ik vond dit tweede deel prettiger lezen dan het eerste. Het verhaal is helderder, spannender en meeslepender dan het eerste deel. Het einde is dusdanig dat ik door wil in boek 3. En dat ga ik natuurlijk doen. ( )

In het begin moest ik even wennen aan dit tweede deel van de serie 'De spiegelpassante'. Het was dan ook al even geleden dat ik deel 1 las en daar stond me niet heel veel meer van bij. Maar gelukkig ging het al gauw beter en zat ik er weer helemaal in en kon volop genieten van het ietwat bizarre verhaal.
Ophelia is uitgehuwelijkt aan Thorn en is met een van haar tantes verhuisd naar een ander deel van de wereld. Die wereld is door god uit elkaar getrokken en bestaat nu uit 20 Arken die ieder op zich een eigen wereld vormen met aan het hoofd een van de Griekse Goden. Artemis is de Godin van de Ark waar Ophelia vandaan komt. Thorn woont op Pool, waar Faroek de heerser is (hij heeft zijn naam veranderd). Thorn is niet echt geliefd op Pool, hij is daar aangesteld als intendant en als zodanig verantwoordelijk voor alle bezittingen en zaken van het hof. Ophelia heeft 2 magische talenten, Ze kan via spiegels van de ene kant van een stad of land reizen en ze is een lezeres van voorwerpen. Als zij iets vasthoudt kan ze veel te weten komen over wat er met het voorwerp is gebeurd en wie het in handen heeft gehad. En dat is waarom ze met Thorn gaat trouwen, bij hun huwelijk krijgt zij de talenten van Thorn en hij die van haar to hun beschikking. En Thorn wil met alle geweld het Boek lezen omdat hij denkt dat daar iets in staat dat het een probleem beter kan laten begrijpen. Faroek is ondertussen erg onder de indruk van Ophelia en ook hij wil haar talent gebruiken om het Boek te lezen.
Als er steeds hovelingen verdwijnen, wordt Ophelia door hem aangesteld als een soort van detective om door middel van voorwerpen de hovelingen weer terug te vinden.
Heerlijk vond ik dit boek. Een Young Adult boek, maar dat maakt mij niets uit. ( )