«Lourdes Oñederraren nobelak bidaiaren, bidaia fisikoaren antolaketa du. Euskal Herriko hiriburu batetik Europa erdialdeko hiri batera egindako aldaketa du narrazioak kokagune espaziala. Barne-bidaia da, baina, nobela honetan abentura nagusia. Emakumearen (Teresaren) barne-bilakaerak eramango du pertsonaia nagusi horren desasosegua senarrarengandik hamar urte lehenagoko lagunaren besoetaraino, eta harengandik bizitzaren muturreraino. Bakardade latza. Beste inorekin konpartitu gabeko sekretu lazgarria. Bakardade bakardadeagoa. Ez bizitzan egokitutako gizonek (agertu eta desagertu baino ez), ez haiengandik saihestu zaizkion maitasun esperantzek lortu dute inoiz Teresa bere bakardade esentzialetik erreskatatzea.»
(edit. promo.)

Ez da txarto egon, baina azkenean pixkat astuntxu in jat.

Bizia leihatilatik begira emotearen eldarnioak edo ixiltasuna eta herabetasuna bikote (hirukote) baten euskarri eta amodio adierazle modura. Tira, ikuspegi ezohikoa proposatzen duena, baina niri ez litzakit gusteuko biziteko. Urte partidea dekoz (bi mila ingurukoa omen atariaren ifrentzuko data zuzen baldin badago) baina ez da batere txarto zahartu.

Hori bai, donostiar sunda lehen esalditik atzematen jako. Ea bihar hasten doten Saizarbitoriaren Martutene bertako euskeran murgilduta nauela aprobetxatuz. ( )