Op 3 september 1951 vertrok Heinz Helfgen met 3,80 duitse marken op zak om aan een fietstocht rond de wereld te beginnen. HIj vertrok richting het oosten en doorkruiste achtereenvolgens de volgende landen: Duitsland, Oostenrijk, Joegoslavië, Griekenland, Turkije, Syrië, Irak, Iran, Pakistan, India, Birma, Thailand, Cambodja, Vietnam, Hong Kong, Japan, de Verenigde Staten, Cuba, Jamaica, Aruba, Venezuela en Brazilië. Na 2 jaar en 3 maanden was hij weer thuis.
In "Ich radle um die Welt" vertelt Helfgen over zijn avontuurlijke fietstocht rond de wereld. Hij maakte nogal wat mee:
- Een audiëntie bij generaal Tito
- Een vlucht uit Joegoslavië met behulp van de CIA
- Ontmoetingen met bedoeienen in Syrië. Volgens goed gebruik vertelt zijn gastheer hem over zijn bezittingen: "Ich besitze dort zehntausend Dattelpalme, achthundert Kamele, zwölftausend Schafe und fünfhundert Männer. (Frauen erwähnte er nicht!) So, mein Sohn, berichte Du nun von deinen Besitztümern!" "Yes", sagte ich , "also ich habe ein Fahrrad und eine Zelt ausrüstung ... und mich selbst mit einem starken Herzen!".
- In Iran overnacht hij in een grot met een brandend vuur om de wolven op afstand te houden
- In Birma wordt hij bijna aangevallen door een tijger.
- In Birma steekt hij op een zelfgebouwd vlot de Irawaddy over.
- In Indochina gaat hij op tijgerjacht met de keizer van Vietnam en krijgt hij de gelegenheid om de oorlog mee te maken
- In Japan zit hij met een stel knappe jonge vrouwen in een groot bad.
- In de Verenigde Staten maakt hij een proefexplosie van een atoombom mee.
- In Cuba bezoekt hij Ernest Hemingway die hem vertelt over zijn werkwijze.
- In Jamaica overnacht hij een paar weken bij de Maroons
- Tussen Venezuela en Brazilië doorsteekt hij een onbekend stuk oerwoud en maakt kennis met een Indianenstam.
Dit zijn maar enige van de talloze avonturen die Helfgen meemaakt. Hij fietst flink door, regelmatig heeft hij het over dagafstanden van 150 km of meer. Onderweg stuurde hij berichten naar een krant in Duitsland. Ook wist men in veel landen dat hij onderweg was en stuurde men journalisten en kreeg hij uitnodigingen om ergens te overnachten. Vaak overnachtte hij bij Duitsers. Wat hem opviel was de goede naam die de Duitsers in het buitenland hebben ondanks de Tweede Wereldoorlog. Het boek is zeer prettig leesbaar, het leest als een trein. Zonder meer het mooiste boek dat ik ooit over een fietstocht heb gelezen en een van de beste reisverhalen die ik ooit heb gelezen. ( )