'Jacob besluit lief te hebben' is het verhaal van Jacob en zijn zeer arme Zwabische familie, die al generaties terug vanuit Lotharingen is neergestreken in Roemenië om daar haar geluk te beproeven. Als keuterboertjes met grond en als minderheid, dus verdacht, moet de familie het ernstig ontgelden in socialistisch Roemenië. Jacob moet het sowieso ontgelden: zijn vader heeft een hekel aan hem en ruilt hem nog liever in voor een zigeunerjongen.

Jacob vertelt het verhaal en dat van zijn familie deels uit eerste hand, maar voor de verdere geschiedenis put hij uit de soms epische verhalen die hij hoorde van zijn opa, en een zigeunervrouw. De kracht zit hem in de zeer beeldende manier waarop Florescu schrijft en de spanning hoe de familie, en vooral Jacob zelf, zich door de tegenslagen heen worstelen. Het plot is prachtig. Jacob besluit lief te hebben, en dat is een prestatie van formaat.

Meer reviews op https://oostblog.info/boeken/ ( )

Florescu reprend dans son nouveau roman le thème qui lui est cher, car il fait partie de son histoire familiale, et qui fonde toute son œuvre : le destin des colons allemands que Marie-Thérèse d’Autriche incita au XVIIIème siècle à s’installer aux marches de l’Autriche, sur des terres ingrates et peu peuplées, alors nouvellement conquises sur l’Empire Ottoman.
Le récit, passionnant de bout en bout, raconte sur plus de trois cents ans l’histoire extraordinaire, faite de misère, de déportations et de ténacité, d’une famille de Souabes du Banat. Il n’est pourtant ni chronologique ni exhaustif, mais procède par va-et-vient entre les époques, mettant en scène dans une suite de chapitres riches en dialogues qui en font souvent de véritables petites scènes de théâtre, les hauts faits de quelques personnages centraux roués et audacieux.
Existe en français sous le titre : "Le turbulent Destin de Jacob Obertin" (Seuil) ( )

Die Geschichte von Liebe und Freundschaft in Deutschland und Rumänien, schwieriges Buch ( )

Jacob Obertin behoort tot de Zwabische stam van uit Lotharingen geëmigreerde Duitsers die zich in Roemenië hebben gevestigd. Zijn eigen levensverhaal omspant het meest gewelddadige deel van de twintigste eeuw. Macht, grondbezit, geweld, deportaties, vlucht, wisselende dictatoriale regiems, verraad en niet gewaardeerde trouw kenmerken zijn leven en zullen -tegen wil en dank -zijn levensloop beïnvloeden.
De inktzwarte episodes uit de Europese geschiedenis worden gereflecteerd op de levensgeschiedenissen van Jocob en zijn familie. De kilte en onverschilligheid die de opeenvolgende deportaties en andere bejegeningen kenmerken, ketsen niet af op de persoonlijkheid van Jacob, maar boetseren hem -mede als gevolg van zijn zwakke gezondheid- tot een individu dat geweld schuwt. Een tirannieke vader die hem vernedert en verraadt en een wegkijkende moeder veranderen wel zijn lot, maar niet zijn persoonlijkheid.
Wanneer hij uiteindelijk accepteert dat het kwaad weer zal zegevieren zal hij ook weer de volgende vernedering en deportatie doorstaan. Met goede moed, maar of hij gaat liefhebben ? In ieder geval niet in de traditionele betekenis van dit begrip, maar veel meer als een ‘amor fati’ en dat weet de schrijver op een indrukwekkende wijze vast te leggen.
Jacob neemt wel degelijk wraak, echter in de vorm van vergeving !

(Prijs de dag niet voor het avond is, maar dit boek zou wel eens het mooiste van 2013 kunnen zijn) ( )