Anna WoltzReseñas

Nagyon jó volt! Jó történet, és segít megoldani a problémáid, más szempontból nézni a világot. Nagyon tetszett, hogy a végén Parker segített, hogy Sven epilepsziája ellenére megtalálja a helyét a 7.B osztályban.½

Emilia (14) vliegt stiekem naar New York. Als zij daar aankomt, blijkt er een orkaan onderweg te zijn. Emilia sluit vriendschap met drie kinderen en samen proberen zij de orkaan te overleven

Ella (14) schuilt tijdens de bombardementen in Londen, in de ondergrondse. Daar leert ze drie jonge mensen steeds beter kennen.

Parkers hond Alaska moest weg, omdat haar broertje allergisch is voor hem. Op haar eerste schooldag ziet ze dat Alaska nu de hulphond is van haar klasgenoot Sven. Ze wil graag weer contact met Alaska, maar ze vindt Sven niet aardig

Told from alternating chapters between two Year 7 students who are in the same class. Sven has epilepsy and has a new support dog Alaska that he has yet to take a shine to because it is yet another way that he stands out as being different to other people. Parker is grieving over the fact that she had to give Alaska away because her little brother was allergic to dogs. Now she sees that Sven, the bully in class who calls her "Barker" now has her beautiful dog and is treating her like rubbish. She dresses up like a thief in a balaclava and breaks into Sven's house hoping to steal Alaska back but is discovered by Sven. He doesn't recognise her with the balaclava on and they exchange secrets as they pet the dog, Parker is recovering from being the victim of an armed robbery and Sven is torn up by having epilepsy and being different. But when Sven discovers who he has told his deepest secrets too he is angry.

Lovely book about confronting your fears and facing the reality of the situation you are in. The dog having to choose between the two children is a nice touch and the ending is plausible. One for year 7- 8 students or even younger and for students who feel like they don't fit in.

Erg leuk boek, vooral voor kinderen die ziekenhuizen interessant vinden. De hoofdpersoon is een meisje, maar het is daarom zeker niet een boek die alleen door meisjes gelezen kan worden. Het is erg bij de tijd, Felicia heeft haar naam veranderd in Fitz omdat ze dat meer hij haar vindt passen en haar ouders zijn onlangs gescheiden, waardoor dit boek voor kinderen met recent gescheiden ouders ook ‘leuk’ kan zijn, om in te zien dat het niet allemaal ellende is.

Alaska is een bijzonder verhaal met veel zoekende emoties. Het is een verhaal dat wordt verteld door twee personages: Sven en Parker. Het verhaal is vrij lastig maar zodra je er eenmaal in zit ben je bijna niet weg te slaan van het boek. Door de emoties van bepaalde hoofdstukken ga je je inleven in de personages. Je gaat je inbeelden hoe zo’n personage zich voelt waardoor het, ondanks de moeilijkheidsgraad, toch makkelijk weg te lezen valt. Naast dat je je als kind goed kan inleven in het verhaal, leren ze er ook onbewust een hoop van. Er wordt veel gesproken over de ziekte epilepsie. Hierdoor krijgen ze een beeld over hoe deze ziekte in elkaar zit en hoe dat is voor iemand die deze ziekte heeft.
Ik vind dit boeken met een boodschap en verschillende emoties vaak erg fijn weglezen. Ik zal het boek aanraden voor kinderen vanaf 10/11 jaar, tevens omdat er regelmatig Engelse uitspraken/woorden in gebruikt worden.

Alaska is een prachtig boek met een mooie boodschap. Het boek wordt verteld uit de ogen van iemand die epilepsie heeft.
Een boek met twee verschillende perspectieven waardoor je twee personages allebei goed leert kennen.

Beide personages groeien gedurende het boek. Zo leren Sven en Parker elkaar steeds beter kennen en leren ze elkaar ook meer waarderen. Ook gaat Sven Alaska steeds meer waarderen gedurende het boek.

Het boek leest makkelijk weg en is erg leerzaam.

Het was een goed boek met een goed verhaal, alleen soms wel zielig.

Boek vol emotie en mooie momenten.

Ik vond het boek leuk en verassend. Ik zat helemaal in het boek tijdens het lezen.

Begon wat zoekende, maar werd steeds interessanter. Sven en Parker begonnen op het verkeerde been, dit werd alleen erger door het boek heen tot dat ze mekaar nodig hadden. Een mooie vriendschap en het was zeer spannend. Aanradertje :)

Ik vind dat dit boek heel mooi is geschreven, op een wijze die echt bij kinderen past. De personages die in dit boek voorkomen zijn heel realistisch, waardoor het verhaal goed te begrijpen is. Dit boek is geschreven vanuit 2 hoofdpersonen en beide personen hebben een heel ander leven, maar hebben wel iets gemeenschappelijks; namelijk Alaska. Doordat dit boek veel spanning, emotie en vriendschap bevat, is dit een heel gezicht boek voor de bovenbouw.

In het begin dacht ik dat het een soort leven van een loser boek zou worden. Uiteindelijk bleek dat niet zo te zijn. Wel een leuk verhaal om je in te leven. In het begin een beetje verwarrend dat het gelijk begint met verschillende vertelperspectieven. Dit is later wel wat duidelijk maar het was handig geweest als het meteen duidelijk is aan het begin wie er praat en dat was het voor mij niet. Het is wel een realistisch verhaal misschien een beetje aan de overdreven kant soms maar het zou in het dagelijks leven ook kunnen gebeuren.

Dit boek vond ik heel erg mooi. Anna Woltz kan enorm goed zich in de huid kruipen van een elf-twaalfjarig kind. Anna kan aan de hand van niet al te ingewikkelde taal en observaties het verhaal overdragen. Toen Parker in het huis van Sven was zag je echt filmische nachtscenes voor je. Het voelde zo realistisch alsof je in de kamer zat van Sven en de emoties voelde van beide persoenen. Anna weet heel goed de twee tieners levensecht neer te zetten. Het omgaan met een traumatische ervaring (De overval), accepteren van een ziekte (Epilepsie), jaloezie (Sven die de hond kreeg van Parker) en vriendschap worden heel erg mooi uitgewerkt in dit boek. Als kind heb ik dit boek al gelezen en ik heb gemerkt dat het boek echt levensecht is voor een kind. Als 17 jarige heb ik denk ik wel nog meer details nodig om het verhaal nog meer te voelen maar als je kijkt naar hoe complex het boek was vind ik wel dat Anna Woltz het boek mooi geschreven heeft.

Het verhaal gaat over de relatie tussen een hond, een meisje en een jongen. Alaska was de hond van een meisje, Parker. Tot de zomervakantie na groep 8, omdat Alaska getraind werd tot hulphond. Op de eerste schooldag na de zomervakantie op de middelbare school wil een brugklasser, Sven, een geweldige stunt uithalen zodat hij ‘COOL’ is, want hij heeft epilepsie en wil niet zielig gevonden worden. Na school ziet Parker Alaska op het schoolplein staan, en Sven naar Alaska toe lopen. Alaska is de hulphond van Sven! Sven en Parker kunnen helemaal niet met elkaar overweg, dus om Alaska weer te kunnen zien, moet Parker ‘s nachts in het geheim naar haar toe.

Het was een mooi boek over vriendschap en liefde voor een dier. Ook wordt er gesprokken over bepaalde ziektes die je niet in elk ander boek leest.
Kinderen leren zo ook over de realiteit in het leven. Ik vond het daarom ook een mooi verhaal, het is namelijk niet zoals alle kinderboeken. Het heeft een leuke en leerzame kant eraan.

Dit boek gaat over een kind, genaamd Sven, met epilepsie. Het onderwerp epilepsie vind ik persoonlijk erg interessant. In dit boek komen heftige emoties naar voren en dit vind ik persoonlijk erg goed. Ook krijgt Sven epileptische aanvallen wat het boek telkens spannend maakt, want je bent benieuwd hoe dit afloopt. Je leeft mee met de emoties en gaat je inbeelden dat jij Sven, Parker of Alaska bent.Verder las dit boek erg makkelijk, waardoor ik het boek al snel uit had. Parker en Sven zeggen beide veel, maar dit is onderverdeeld in verschillende hoofdstukken en dat vind ik erg prettig. Op deze manier krijg je namelijk structureel beide verhalen te horen. Het verhaal boeit tot en met de laatste bladzijde, waardoor je tijdens het lezen van dit boek steeds door wilt lezen. Een echte aanrader dus! Wel is dit boek pas te lezen vanaf 11 jaar, omdat dit boek op een hoger niveau geschreven is dan andere jeugdboeken. Er komen bijvoorbeeld ook Engelse woorden in voor en lastige woorden.

Naar mijn mening is dit een zeer mooi en goed geschreven boek. Het heeft een mooi verhaal wat voor sommige kinderen herkenbaar kan zijn. Ik vind het mooi dat de schrijfster het mooi in soort van kindertaal heeft verwoord dat kinderen het ook leuk vinden om te lezen. Het is een zeer mooi boek om voor te lezen in de klas. Ik vond het leuk om dit boek te lezen omdat ik me kan inleven in de emoties van de personages. Dit boek is zeker een aanrader!

Alaska is een bijzonder verhaal. Dit verhaal wordt vertelt door twee personages. Elk hoofdstuk wordt door Sven of Parker vertelt. Hierdoor is het een lastiger verhaal, maar het taalgebruik is niet moeilijk. Het verhaal gaat over iets wat in het echt leven ook zou kunnen gebeuren. Ik denk dat het een goed verhaal is, want kinderen kunnen zo meer over de ziekte epilepsie leren. Ze leren hoe het is voor iemand met epilepsie, waardoor ze zich ook kunnen meer in iemand met epilepsie kunnen verplaatsen. Ook gaat het over het verdriet van een huisdier weg moeten doen. Dit kan voor sommige kinderen erg herkenbaar zijn. Zo kunnen kinderen zich met de personage identificeren. Zelf vind ik het altijd jammer als er geen illustraties zijn. Daarnaast is het verhaal droevig en lijkt op een waargebeurd verhaal. Dat vindt ik persoonlijk minder leuk om te lezen. Maar iedereen houdt weer ergens van, dus ik zal het zeker niet afraden. Het verhaal is voor de wat oudere lezers, dus kinderen van ongeveer 10 jaar oud kunnen aan dit mooie boek beginnen.

Bekroond met een Zilveren Griffel in 2017.½

Ik had nog nooit gehoord van dit boek, maar de betekenis achter dit boek vindt ik echt heel mooi! Hoe Parker en Sven elkaar om twee verschillende plekken leren kennen en zo langzaam vrienden worden. En dit ook door een dier wat tussen beide personen zit. Aan het einde van het verhaal zie je ook hoe Sven, Alaska meer gaat waarderen.

Verplicht leesboek: Het boek gaat over Parker, Sven en de hond Alaska.

Ik vind het een leuk en spannend boek omdat ze ook met een overval te maken krijgen. Maar ook leerzaam omdat Sven epilepsie heeft.

Griffel boek: Dit boek speelt zich af in het ziekenhuis met veel personages en gebeurtenissen

Ik vind het een leuk boek maar wel erg ingewikkeld voor kinderen omdat er zoveel afspeelt en veel personages zijn. Verder is het een goed boek met een mooie betekenis.

Een leuk boek dat vanuit verschillende personen wordt verteld & makkelijk wegleest.

Na sinds tijden weer eens een stuk gefietst te hebben, streken we neer in het gras naast een voetpad, vlak bij de bijna onhoorbare A2 met uitzicht op een enorm weiland en de Amstel in de verte. Daar heb ik in een ruk dit kinderboekenweekgeschenk uitgelezen. En wat een schitterend verhaal.
Daarnaast spreken de illustraties van Maartje Kuiper mij ook heel erg aan. Simpele figuren maar zeer effectief.

Een meisje begint aan een fietstocht rondom het IJsselmeer. Zij gaat van Enkhuizen via de Afsluitdijk naar Stavoren en uiteindelijk met de pont weer naar Enkhuizen. Een route die ik zelf ook wel gefietst heb maar dan zonder de pont. De herkenning van de route vond ik al een feest op zich.
Maar het verhaal gaat over veel meer dan een fietstocht door een elfjarig meisje. Ze onderneemt deze tocht met een bepaald doel die alles met haar zieke moeder te maken heeft. Onderweg ontmoet ze een jongen, een ontmoeting die alle twee hun levens gaat veranderen.

Ook al had ik snel het idee waar het verhaal heenging en wat de auteur wilde vertellen, toch werd ik op een paar momenten enorm ontroerd. Misschien dat het weer even voelen van moederliefde voor jou je als mens wel altijd bijblijft en kan blijven treffen, hoe oud je ook bent.

Mooi verhaal, je leeft echt mee met de hoofdpersonen. Zelfs een brok in m'n keel bij het eind. Ze hadden alleen de kaart weg mogen laten (want spoiler), en de epiloog was ook niet nodig.