Arjen van Meijgaard
Autor de Wij hebben alles bij ons
Sobre El Autor
Obras de Arjen van Meijgaard
Etiquetado
Conocimiento común
- Fecha de nacimiento
- 1973
- Género
- male
- Nacionalidad
- Netherlands
- Lugar de nacimiento
- The Hague, Netherlands
- Lugares de residencia
- Den Haag, Zuid-Holland, Nederland
Paris, Île-de-France, France - Educación
- University of Utrecht, Netherlands
- Ocupaciones
- teacher
reviewer
blogger
musician
writer - Biografía breve
- Arjen van Meijgaard (Den Haag, 1973) woonde begin jaren negentig in Parijs en verdiende de kost als au pair en straatmuzikant. Vervolgens studeerde hij Nederlandse taal- en letterkunde in Utrecht, waar hij ook zijn propedeuse Frans haalde. Tijdens zijn studie gaf hij Nederlandse les aan de Universiteit van Coimbra. Daarna was hij boekverkoper bij boekhandel Verwijs, docent Nederlands als tweede taal bij verschillende talencentra en onderwijscoördinator aan de Universiteit Leiden. Vanaf 2013 staat hij voor de klas op de Vrije School en de School voor Jong Talent (onderdeel van het Koninklijk Conservatorium) in Den Haag. In oktober 2017 verscheen zijn eerste roman, We hebben alles bij ons, bij uitgeverij In de Knipscheer.
Behalve aan tijdschrift Extaze leverde Van Meijgaard literaire bijdragen aan o.a. Deus Ex Machina, De Tweede Ronde, Ballustrada en De beste verhalen uit duizend woorden, (Nieuw Amsterdam, 2008). Hij schrijft recensies en houdt een eigen weblog bij met korte impressies van literaire fictie en non-fictie.
(Bron: https://arjenvanmeijgaard.com/biografi...)
Miembros
Reseñas
De laatste klanken van Icarus por Arjen van Meijgaard
https://www.nporadio4.nl/uitzendingen/een-goedemorgen-met/b800ec83-7008-4b37-9c1...
½
Meer een beschouwing dan een recensie.
Het tweede deel vond ik boeiender dan het eerste, de lezer heeft die informatie wel nodig. mischien de volgende keer het begin iets korter?
proloog: Jeuw! stijl en elementen doen vertrouwd aan. We leken echt op elkaar als logjesschrijver. (ik voelde me tussen het literaire geweld, wat bekenden en libellegekwebbel me het meest verwant met Arjen). In het boek verdween dat wat, al is het per situatie iets echt benoemen van hoe het eruit zag, om de lezer te laten zien wat schrijver zag iets dat ik ook deed.. Dan doet het ertoe dat de hoteleigenaresse blauwroze oogschaduw op heeft. Maar of de envelop nu perse langwerpig moest zijn. (ik heb mijzelf naderhand ook afgevraagd of ik niet té veel uiterlijk had beschreven. In het boek is het ook bij gedrag, voor mij was het net wat te precies, als precies passende luciferhoutjes in een gefróbelde pannenonderzetter. Ook jaren '70 ;)
Het neurotische tellen met lijntjes blijft het hele boek. Het beeld op de omslag herkende ik niet totdat de badkamerwand benoemd werd. het leek eerder lichtbruin geruite stof. (de sfeer die in het hotel terugkomt...). de tegeltjes in een ruimte zonder daglicht met lamlicht beschenen.
Het blijft in het midden of het verblijf in Portugal slaagt, het gaat echt om het contact zoeken.
Die morsige wegrestaurants en hotels, staan die ook voor de kwaliteit van de relaties? En het betere, laatste hotel voor eindelijk wat antwoorden van de vader? Ook weer niet geheel volmaakt door kamergenoten, die wel weer heel duidelijk vrouwengekheid van Leo weergeven.
Het Vader zo Zoon, is het onvermijdelijk? Is dit een naturalistisch trekje in deze realistische roman?
Knap:
- Jongleren met de flashbacks. ik wist steeds gelijk waar het zat,door woorden in de eerste zin en springen tusen tegenwoordige en verleden tijd?
- Het volhouden van maar twee thema's, (of een met subthema).
1. Waarom is mijn vader nooit in mij geïnterresserd? 2.Vijfjarenplanman/vrouwrelaties . Of is dat alleen om gelijkenis tussen twee mannen weer te geven?
- Een boek schrijven, ik doe het je voorlopig niet na!
Leuk voor Hagenaars: de benoemde plekjes die het verhaal nog realistischer maken.
Heel lang deed het boek me niet zoveel, ik was niet geïnteresseerd in of de vader antwoord zou geven, of er contact zou komen. tot: "Leo, je stelt nooit een vraag aan mij, hoe het mij vergaat." Oeps. Tjsa. ik besefte het niet in het boek, zeker té vanzelfsprekend dat het zo is? Laat ik dit zeggen: je ouders hoeven niet gescheiden te zijn om dit zo mee te maken. Oke, ik geef toe, een ouder doet dan nog wel dingen samen met jou.
Ik zat ook bij Hebban op 3 sterren, (als het Spaanse hondje van R Peper) dat is nu 3,5. maar ik zal het afronden toch naar beneden, dan compenseer ik ook die twee fake-accounts ;p.
De titel, dar ben ik nog niet helemaal iut, wat is 2e laag naast de letterlijke? je eigen bagage? waardoor je handlt en denkt zoals je doet? Het DNA/ voorbeeld?
Vertrouw (op) niemand (om) uw vragen te beantwoorden. - Reken er niet op dat je antwoorden krijgt?
De dode duif: à la dode mus?
Dingetjes (mosterd na de maaltijd).
ik snapte niet waar dat kamertje was waar ze overnachtten bij het huis opruimen, ik las aanwijzingen voor bij vader en voor bij ik-persoon.
Heb je overwogen om het woord Incobroek/, paper pant te gebruiken i.p.v. luier?
Moesten die gipsen maria-beeldjes nu echt de prullenbak in?
P.S.
ik hoorde laatst dat het goed is om zaken uit de werkelijkheid (EMS: hoe verpakt ook) te gebruiken in een verhaal. daar wordt het beter van. Echter. Net als het verschil tussen een banaan uit je hoofd tekenen en het schetsen met een banaan voor je. [n.a.v. de vraag die je mij stelde.] .
Evenveel sterren als ik gaf Hein, dat is toch mooi?)… (más)
Het tweede deel vond ik boeiender dan het eerste, de lezer heeft die informatie wel nodig. mischien de volgende keer het begin iets korter?
proloog: Jeuw! stijl en elementen doen vertrouwd aan. We leken echt op elkaar als logjesschrijver. (ik voelde me tussen het literaire geweld, wat bekenden en libellegekwebbel me het meest verwant met Arjen). In het boek verdween dat wat, al is het per situatie iets echt benoemen van hoe het eruit zag, om de lezer te laten zien wat schrijver zag iets dat ik ook deed.. Dan doet het ertoe dat de hoteleigenaresse blauwroze oogschaduw op heeft. Maar of de envelop nu perse langwerpig moest zijn. (ik heb mijzelf naderhand ook afgevraagd of ik niet té veel uiterlijk had beschreven. In het boek is het ook bij gedrag, voor mij was het net wat te precies, als precies passende luciferhoutjes in een gefróbelde pannenonderzetter. Ook jaren '70 ;)
Het neurotische tellen met lijntjes blijft het hele boek. Het beeld op de omslag herkende ik niet totdat de badkamerwand benoemd werd. het leek eerder lichtbruin geruite stof. (de sfeer die in het hotel terugkomt...). de tegeltjes in een ruimte zonder daglicht met lamlicht beschenen.
Het blijft in het midden of het verblijf in Portugal slaagt, het gaat echt om het contact zoeken.
Die morsige wegrestaurants en hotels, staan die ook voor de kwaliteit van de relaties? En het betere, laatste hotel voor eindelijk wat antwoorden van de vader? Ook weer niet geheel volmaakt door kamergenoten, die wel weer heel duidelijk vrouwengekheid van Leo weergeven.
Het Vader zo Zoon, is het onvermijdelijk? Is dit een naturalistisch trekje in deze realistische roman?
Knap:
- Jongleren met de flashbacks. ik wist steeds gelijk waar het zat,door woorden in de eerste zin en springen tusen tegenwoordige en verleden tijd?
- Het volhouden van maar twee thema's, (of een met subthema).
1. Waarom is mijn vader nooit in mij geïnterresserd? 2.Vijfjarenplanman/vrouwrelaties . Of is dat alleen om gelijkenis tussen twee mannen weer te geven?
- Een boek schrijven, ik doe het je voorlopig niet na!
Leuk voor Hagenaars: de benoemde plekjes die het verhaal nog realistischer maken.
Heel lang deed het boek me niet zoveel, ik was niet geïnteresseerd in of de vader antwoord zou geven, of er contact zou komen. tot: "Leo, je stelt nooit een vraag aan mij, hoe het mij vergaat." Oeps. Tjsa. ik besefte het niet in het boek, zeker té vanzelfsprekend dat het zo is? Laat ik dit zeggen: je ouders hoeven niet gescheiden te zijn om dit zo mee te maken. Oke, ik geef toe, een ouder doet dan nog wel dingen samen met jou.
Ik zat ook bij Hebban op 3 sterren, (als het Spaanse hondje van R Peper) dat is nu 3,5. maar ik zal het afronden toch naar beneden, dan compenseer ik ook die twee fake-accounts ;p.
De titel, dar ben ik nog niet helemaal iut, wat is 2e laag naast de letterlijke? je eigen bagage? waardoor je handlt en denkt zoals je doet? Het DNA/ voorbeeld?
Vertrouw (op) niemand (om) uw vragen te beantwoorden. - Reken er niet op dat je antwoorden krijgt?
De dode duif: à la dode mus?
Dingetjes (mosterd na de maaltijd).
ik snapte niet waar dat kamertje was waar ze overnachtten bij het huis opruimen, ik las aanwijzingen voor bij vader en voor bij ik-persoon.
Heb je overwogen om het woord Incobroek/, paper pant te gebruiken i.p.v. luier?
Moesten die gipsen maria-beeldjes nu echt de prullenbak in?
P.S.
ik hoorde laatst dat het goed is om zaken uit de werkelijkheid (EMS: hoe verpakt ook) te gebruiken in een verhaal. daar wordt het beter van. Echter. Net als het verschil tussen een banaan uit je hoofd tekenen en het schetsen met een banaan voor je. [n.a.v. de vraag die je mij stelde.] .
Evenveel sterren als ik gaf Hein, dat is toch mooi?)… (más)
Estadísticas
- Obras
- 3
- Miembros
- 4
- Popularidad
- #1,536,815
- Valoración
- 3.5
- Reseñas
- 2
- ISBNs
- 3