Uroš Matić

Geweld en gender, het is altijd de vraag wat die 'en' betekent in studies zoals deze. In dit geval is het toch vooral de 'en' van de opsomming en de nevenschikking. Het begint al met het eerste hoofdstuk, waarin Uros Matic relevante hedendaagse theorieën samenvat. Een mooi overzichtje, maar wat doe je er verder mee? Niet al te veel, helaas.

Verder bevat het boek vooral voorbeelden uit tekst en beeld, thematisch geordend, uit het hele spectrum van de Egyptische geschiedenis, tot in de Romeinse tijd. In tegenstelling tot wat je zou verwachten bij een onderwerp zoals dit, blijft de interpretatie van de voorbeelden schematisch en weinig genuanceerd. In Egypte was de vrouw eigendom van de man en dat verklaart het dan. Of dat wel waar is en in hoeverre, wordt niet onderzocht. De data over lichamelijke letsels, zoals die afgeleid kunnen worden uit statistisch onderzoek van grafvelden, leidt niet tot enige vorm van reflectie. Elke breuk is het gevolg van geweld, voilà. De auteur toont weinig interesse voor juridische teksten en laat daarmee een belangrijke bron voor zijn onderzoek links liggen.

Zoals helaas wel vaker gebeurt, ziet hij ook geen evolutie in drieduizend jaar geschiedenis. Van het Oude Rijk tot de Romeinen: alles bleef zoals het was. Hij heeft ook geen oog voor de cultuurverschillen tussen de Griekse en we Egyptische bevolking onder de Ptolomeeën en laat zo alweer een kans liggen om zijn onderzoek diepgang te geven.

Matic heeft het onderwerp benoemd, maar ik had wel wat meer verwacht.… (más)