Remy & Veenhuizen nemen de vrijheid om alles wat ze tegenkomen als werkmateriaal te beschouwen: de gegevens van een ruimte, de beperkingen van een opdracht of het materiaal wat ze tegenkomen. Daar gaan ze mee stoeien. Bij ieder project zoeken ze naar nieuwe aanleidingen en ontwikkelen ze een specifieke manier van denken die vanuit het werken zelf ontstaat. Zo wordt elk project ontworpen vanuit zijn eigen parameters en cree?ert het zijn eigen beelden. Hun overwegingen in het ontwerpproces zijn grillig en zonder hie?rarchie, zonder richtlijnen maar met ruimte voor gekke ideee?n en poe?zie. Remy & Veenhuizen zijn niet pragmatisch; ze onderzoeken, experimenteren en ontdekken. Niets is vanzelfsprekend en de uitkomst is altijd onbekend. Ze gooien hun principes regelmatig over boord: zou het ook anders kunnen? Toevalligheden kenmerken hun houding ten opzichte van design. Er is geen beste oplossing, het gaat over beschouwende willekeur. Het moment waarop iets gebeurt is belangrijk. Ze willen het betekenis geven als het zich voordoet en op het moment dat het dat het zich voordoet. Ze willen in het hier en nu werken, in hun eigen realiteit. Grillige logica leidt tot gematerialiseerde poe?zie.