Ik vond dit een heel mooi boek omdat het een verhaal verteld op een leerzame manier. Zo zitten er veel briefjes, foto;s en tekeningen in het boek, dat is voor kinderen makkelijker te begrijpen als het verhaal zo wordt ondersteund.

Schrijfster Martine Letterie baseerde zich voor het verhaal op de briefjes, tekeningen en foto’s van Leo Meijer, die op 9-jarige leeftijd via kamp Westerbork naar Auschwitz werd weggevoerd en vermoord.
Meer dan 18.000 Joodse kinderen werden tijdens de oorlogsjaren uit Nederland weggevoerd en vermoord. Leo Meijer is een van de weinige kinderen van wie tastbare herinneringen bewaard zijn gebleven.

‘Lieve Sint en Piet,’ schreef Leo in december 1943 in kamp Westerbork. ‘Ik ben heel erg blij met dat rol pepermunt en ik geeft u nu het laatste stuk roggebrood voor het paard (…) mijn vader is ziek en ik vind het in Westerbork erg naar. Weet u nog van vroeger toen ik nog in Zwijndrecht woonde en dat u mij toen een locomotief met wagens en rails gegeven heeft en ik weet dat u in Barak 66 komt en dan kom ik ook.’ Op het tekenpapier dat hij van de Sint kreeg tekende Leo het dagelijks leven in kamp Westerbork en herinneringen aan zijn leven in Zwijndrecht. Zoals een tekening met een circus en olifanten. Het vroegere buurmeisje van Leo vertelt over Leo’s circusbezoek.

Het boek is rijk geïllustreerd met de tekeningen, briefjes, schrijfoefeningen en foto’s van Leo. ( )