L. J. Rogier (1894–1974)

Een heel boeiend en uitzonderlijk gedocumenteerd boek door één van de coryfeeën van de Nederlandse kerkgeschiedenis.
Maar wat mij het meest in dit boek bekoort is het wonderlijke mooie Nederlands dat Rogier schrijft. Ik citeer het begin ' Te weinig op en om zich zelf beschouwd en al te uitsluitend getekend als de incubatietijd van de grote westerse kerkscheuring wordt het heden van de eerste helft van de zestiende eeuw misschien al te zeer verdonkerd door de schaduwen van de nakende katastrofe. Toch heeft ook deze tijd van zijn adem geleefd."
Wie schrijft nog zo mooi en elegant in onze tijd ?… (más)