Menno Pot

In Engeland is er een genre voetbalsupportersliteratuur. Van fanatieke groundhoppers tot hardcore hooligans, allemaal hebben ze boeken geschreven. In Nederland is de literatuur karig bedeeld als het over sport gaat. Naast Hard Gras en De Muur is het eigenlijk een verzameling columns of de standaard jaarboeken en te snel geschreven biografieën van de op dat moment populairste sporter.

Gelukkig is er zo nu en dan een uitzondering die je weer hoop geeft. Dit boek is die uitzondering. Alle recensies waren dan ook terecht lovend. Erkende grootheden als Bert Wagendorp en Hugo Borst prijzen dit boek aan. En ik kan alleen maar beamen wat er beweerd wordt, dit is een van de beste boeken van de laatste jaren. Dat het toevallig over voetbal gaat is dan bijzaak.

Niet dat voetbal een bijzaak is, voetbal, daar draait het om in het leven van Daan, de hoofdpersoon in Vak 127. Samen met zijn vrienden Meijer, de Neus en J.J. volgt hij hun club. Zij zijn meer dan fanatiek. Zij zetten Ajax voorop en alles moet daarvoor wijken. Zelfs zijn baan is minder belangrijk dan een uitwedstrijd in de Champions League van Ajax.

Met gevoel geschreven, maar zeker ook met een flinke dosis humor zien we wat er allemaal misgaat op het veld (veel), zien we de vriendschap tussen de vier vrienden veranderen, en langzaam maar zeker moeten de heren keuzes maken. Wil je nog met een verplichte combi naar een uitwedstrijd als je op het punt staat vader te worden?

Menno Pot schrijft nog steeds prachtig over Ajax, zijn columntwist op Sportgeschiedenis.nl met Jurryt van der Vooren volg ik wekelijks, dit boek was een prachtig debuut die niet alleen voor Ajax-supporters, maar voor alle fanatieke voetbalfans, vele herkenbare momenten zal opleveren.

Quote: “Mijn parka raakt langzaam maar zeker doorweekt. Er is hier, aan de rand van het trainingsveld, vrijwel nergens een plek om te schuilen. Zondagochtend in de regen, nog geen drie uur geslapen, in afwachting van een retourtje Waterloo. Geweldig.” (Blz. 97)… (más)

Het harde en zware leven van vier Ajax-supporters, dat bestaat uit het vroege opstaan op zondagmorgen, het verplichte reizen met een combiticket, wordt in deze voetbalroman op zeer humoristische wijze beschreven. We volgen Ajax in het seizoen 2004-2005, dat uiteindelijk na een slechte seizoenstart toch nog eindigde op een tweede plaats. Tussendoor zijn er enkele terugblikken op glorieuzere tijden en kom je erachter hoe de vier vrienden elkaar hebben leren kennen. De schrijver is popjournalist voor de Volkskrant en hartstochtelijk Ajax-fan. Hier is echter geen journalist aan het woord, maar een tribunedier dat de roes van de overwinning en wanhoop in woorden weet uit te drukken. Met zijn hartstocht en inzichten weet hij bij iedereen een gevoelige snaar te raken. Hier wordt een nieuwe inhoud gegeven aan het begrip voetballiteratuur. Omdat het niet zo'n goed seizoen was voor Ajax is het ook aan te bevelen voor de niet Ajax-fans. De Nederlandse equivalent van Nick Hornby's 'Fever Pitch' of 'Voetbalkoorts', zoals het op de Nederlandse markt heet.… (más)