Donald Niedekker

Dutch literature allows for little flexibility in deciding between prose and poetry. Poetic prose texts would be considered poetry in many counries, whereas in the Netherlands the form would determine the genre. Ochtenden. Berichten by Donald Niedekker consists of prose pieces, usually of one page or less, describing nature and landscape. The jury report of the Bordewijk Award (2022) described it as a poetic novel.
The lyrical prose describes the landscape of the dunes and the areas around it.… (más)

"Veel heb ik gezien, ver kan ik schouwen, waarvan zal ik verhalen?” Als je de blurb niet hebt gelezen, duurt het wel even voor je doorhebt wat er in deze roman aan de hand is. Pas na een bladzijde of 20 weet je dat hier zogezegd een 16de eeuwse (fictieve) dichter aan het woord, die 400 jaar na zijn overlijden op het noordpool-eiland Nova Zembla (hij was lid van de dramatische expeditie die in 1596 via de noordoostelijke route China wou bereiken), nu ontdooid is uit het poolijs, en het woord richt tot de 21ste eeuwse lezer.
Donald Niedekker (° 1963) heeft er alleszins geen droog geschiedenisverhaal van gemaakt, maar een overdadige, zelfs ronduit taal-orgiastische evocatie van het leven eind 16de eeuw, zowel in Amsterdam als in de barre omstandigheden van de expeditie zelf. De niet nader genoemde verteller (we komen alleen te weten dat hij Bartolomeo heette) brengt zijn verhaal broksgewijs, van de hak op de tak, in diverse stijlen (met soms een keten van heel korte zinnen, pregnante poëtische evocaties, en dan weer lange, meanderende passages). Niedekker vraagt wel wat van de lezer, want niet alleen komen tal van verwijzingen naar 16de eeuwse cartografen, geografen, maritieme termen, exotische geografische locaties aan bod, zijn tekst bevat ook een bombardement aan literaire en andere referenties die de beknelling van die 16de eeuw overschrijden (zo zijn er onder meer knipogen naar Joannes Vermeer, Walt Whitman en Fernando Pessoa). Met andere woorden: de auteur speelt hier een ingenieus postmodernistisch spel. Dat maakt dit boek zowel indrukwekkend, als overladen en wijdlopig, een luid vuurwerkspektakel, of nog een staaltje van ingenieuze taalacrobatie. Als je voor zo'n dingen valt, dan is dit boek echt wel je ding, maar ik betreur het altijd dat je na het lezen van zo'n boek een beetje verweesd achterblijft, en de week nadien nog amper weet waar het over ging.… (más)

Ik vond het een heel wisselend boek. Soms was ik helemaal mee en soms moest ik zoveel moeite doen om in het verhaal te blijven dat ik het tijdverspilling vond. Daarom heb ik er bijna 2 maand aan gedaan hoewel je het in een dag zou kunnen uitlezen.
Uiteindelijk was het wel de moeite om voort te lezen. Niet echt een aanrader maar ik heb geen spijt dat ik hem gelezen heb. Mooi ook hoe de link met het ballet en Hosea wordt gelegd. Veel prachtige zinnen met rake woorden, pg 135: "Het laatste licht week uit de hemel. Krekels stortten zich in een raspende koorzang." Dat zie je zo helemaal voor je, je zit mee in het vallende duister en tegelijk sta je verbluft over de mooie beschrijving.… (más)