Sebastiaan Leenaert

De jonge Babu verlangt wanhopig naar de dag waarop hij het saaie en harde leven in zijn arme geboortedorp kan verlaten. Volgens hem en zijn vrienden moeten ze hun heil zoeken in de grote stad Kathmandu. Maar om daar te geraken heb je geld nodig, veel geld en daarom besluit hij samen met z’n vriend Pispaal in te breken bij de heks van hun dorp, Sumnima. Bij haar vinden ze niet alleen een kistje met roepies maar ook een magisch toverboek dat naar het schijnt alle geheimen van de wereld bevat…

Eenmaal aangekomen in Kathmandu wordt Babu er één van de vele straatkinderen die dagelijks plastic verzamelen om die daarna te verkopen. Maar Babu heeft een droom, hij wil de Tovermeester van Kathmandu worden. Hij leert daarom met enige moeite lezen en roept daardoor onverwacht de kwaadaardige demon Tundi op, die Babu volledig voor zijn kar probeert te spannen om al zijn boze plannen te helpen uitvoeren. Hij leert Babu alle toverspreuken uit het boek te lezen en dat heeft grote gevolgen… Op het einde van het verhaal kan Babu dan toch de demon verslaan met behulp van zijn vrienden én de ruiter op de witte olifant.

Het verhaal speelt zich volledig af in het heden, maar wordt afgewisseld door cursief gedrukte ‘flashbacks’. Ook word je constant geconfronteerd met de harde realiteit (Babu die als straatjongen moet zien te overleven) die dan wordt doorspekt met mystieke, poëtische en eerder gruwelijke elementen (toverspreuken, demons, goden, geweld, fantasie, magie).
Het boek eindigt vrij positief op het moment dat Babu de demon Tundi verslaat en terug naar huis gaat, naar zijn geboortedorp en zijn moeder…

Persoonlijk vond ik het allemaal iets té verwarrend, zeker voor ‘kinderen’ van dertien jaar (zoals op de achterflap vermeld staat). Het is dus even wennen aan de aparte vertelstijl maar eens je de moeite neemt het boek uit te lezen, blijft het verhaal nog wel een tijdje nazinderen…… (más)