Kees van KootenReseñas

Kees van Kooten has been writing (humorous) books and columns since the 1960s, but he's best-known in the Netherlands as part of a long-standing radio and TV comedy duo with the late Wim de Bie. In his 2013 Boekenweek novella, he digs into memories of his father, a travelling salesman who was called up into the Dutch army as a reserve sergeant in the mobilisation of September 1939. Among the heirlooms from his father that van Kooten has kept are a splendid pair of binoculars and an album of wartime memories which he sadly never took the time to go through with his father while he. was still living.

Looking properly at the album for the first time to prepare this book, he discovers an army letter addressed to his father referring to a complaint from a civilian, a Mr Treurniet of Berkel-en-Rodenrijs, about the requisitioning of a pair of binoculars valued at f9.75, now missing from military stores. Could it be that his father acquired the binoculars dishonestly in the heat of (not-quite) war? Van Kooten imagines various fanciful scenarios that might lie behind such an incident — the adolescent Treurniet Jr. spying on a beautiful woman who has just moved into Berkel-en-Rodenrijs, Mrs Treurniet stalking a handsome dentist, and so on, but whatever trace there might have been of this wartime "petite histoire" in official archives has long gone. Maybe someone in Berkel or Rodenrijs remembers the J Treurniet of the binoculars...?

Charming, idiosyncratic, and an interesting little sidelight on the brief period in which the Netherlands was trying to defend its own neutrality, and on the way we look back at that period now.

After an interesting start, this short novel quickly developed in the regular, uninspired issue of guilt for the parents' actions during the second world war, a theme Van Kooten had been using for too long in his tv programmes, already.½

Hier en daar wel grappig, maat toch eigenlijk een hoop slap geouwehoer

Didn't like the book very much. It was a bit incoherent. Mixed subjects (descriptions, memories, could-have-been notes by his father, 'real' war-time memories from his father's scrap book or note books. Often not otherwise to be distinguished as by their typography.
And the calendar on the upper side of all pages was constantly distracting me.

All in all: happy to be done with it.

In 2013 (van 16 tot en met 24 maart) beleeft de Boekenweek haar 78ste editie met het thema 'Gouden Tijden, Zwarte Bladzijden' waarbij het roemrijke en bewogen verleden van Nederland centraal staat. Het is een geschiedenis van heldendaden en verraad, van glorieuze gebeurtenissen en van rampspoed. Het Boekenweekgeschenk 2013 is geschreven door Kees van Kooten. Bij het opruimen van een boekenkast stuit hij op het fotoalbum dat zijn vader aanlegde gedurende de mobilisatie van augustus 1939 en de oorlogsjaren daarna. Hij vindt in het album een verontrustende brief van de toenmalige legerleiding over het vorderen van een verrekijker. Is dit dezelfde verrekijker waarmee hij is opgegroeid en die hij nog steeds in zijn bezit heeft? Dit is het begin van een ontroerende en hilarische zoektocht waarbij de auteur vele onverwachte zijpaden bewandelt en onderwerpen aan de orde komen als de digitale media, de pornoficatie van de samenleving, het hotelwezen en de nostalgie. Deze novelle is tevens te gebruiken als informatieve 'Literagenda' waarin de belangrijkste literaire gebeurtenissen van lezend en schrijvend Nederland van Boekenweek tot Boekenweek worden vermeld.

ik vond het toen grappig½

De man van 99 ballen! Op zoek naar werk om op te nemen in de door de Volkskrant niet meer dan vanzelfsprekend met 99 ballen gewaardeerde uitgave Karrevrachten pennevruchten van uitgeverij De Harmonie - "zijn eerste vijfenzeventigjaarlijkse balansopruiming" - vond Kees van Kooten nog een paar andere prachtige fragmenten die niet eerder in boekvorm verschenen, en in het Literaire Juweeltje Mankementjes werden opgenomen. Prof. dr. ir. P. Akkermans schreef op verzoek een voorwoord voor deze bijzondere uitgave met tien nieuwe teksten van de humorheld van velen. De titel, Man-kementjes, is natuurlijk een woordgrapje, dat spreekt.
Bron: Persbericht Uitgever

Door een brief in een oud fotoalbum gaat de schrijver op zoek naar de herkomst van een verrekijker van zijn vader.

Bij een logeerpartij van een Roemeense vrouw ten huize van de schrijver blijkt dat de cultuurverschillen groter zijn dan gedacht.

Bundeling van de humoristische monologen en dialogen uit de periode 1969-1972.

Het is een typische Van Kooten boek. Maar eigenlijk is het verhaal erg mager en wordt het overeind gehouden door wat interessante taalvondsten. Inderdaad een typisch debuut, zijn columns waren beter.½

READ IN DUTCH

De verrekijker van Kees van Kooten was dit jaar het boekenweekgeschenk. Nu weet ik dat er veel mensen zijn die hem kenden van vroeger en die daardoor zekere verwachtingen hadden gekregen. Ikzelf ben daar een beetje te laat voor geboren, en ging dan ook helemaal blanco van start in het boekje.

Het las makkelijk, en was zeker niet onaardig om te lezen. Het leek in eerste instantie nogal van de hak op de tak, maar ik vermoed dat er wel degelijk een structuur achter zat. Jammergenoeg vind ik 95 pagina's toch wat kort om een echt verhaal op poten te zetten, maar ik heb toch met plezier gelezen...

In de jaren 80 en begin jaren 90 was het televisieaanbod nog redelijk overzichtelijk. Je had Nederland 1,2 en 3 en de commerciëlen waren er nog niet. Twee van de meest geliefde programmamakers uit die jaren waren Kees van Kooten en Wim de Bie. Samen leverden ze commentaar op de alledaagse actualiteit. Dat deden ze vaak door gebruik te maken van allerlei typetjes. In de loop der jaren zijn er zo honderden typetjes gecrëeerd.
Het boek "Ons kent ons" is een feest der herkenning voor iedereen die van Kooten en de Bie nog uit hun hoogtijdagen kent. In het boek staat steeds een foto met daarboven de naam van de persoon of personen en daaronder een bijschrift. Een aantal voorbeeelden:
- Carla en Frank van Putten, moeder en zoon:
"En dan gaan we nu gezellig ergens een tompouce eten, hè Frank?" "Reuze gezellig moeder!" (Denkt: Ik wil geen tompoes. Ik wil een naakte vriendin insmeren met slagroom... Maar ik héb geen vriendin.)
- Koos Koets en Robbie Kerkhof, Oudere Jongeren:
"Hee Koos! Heb je nog zo'n methyleendioxymettamfetaminepil voor me?" "Je bedoelt XTC, Rob?" "Ja! Mozes Kriebel, ik kan die naam maar niet onthouden!"
- Karel Timofeeff, parlementair journalist:
"Ken je dat liedje van Wat Voor Weer Zou Het Zijn In Den Haag? Nou, ik weet 't: laaghangende wolkenvelden met een permanente kans op motregen."
- H. van der Vaart en Tjolk Hekking, burgemeester en wethouder van Juinen:
"Wat wilde ik ook alweer zeggen? Help me eens even Hekking, want jij bent uiteindelijk mijn rechterhand." "Loat telinkse neu waite wat te rechtse hanteut, burgemeester." "Aha! Juist! Zo zeggen we dat hier, in Juinen!"
- Berendien uut Wisp, kruidenvrouwtje:
"Iets tegen hoofdpien? Aardappl'n! De schill'n van vief kilo eigenheimers mal'n, het prutje drie uur lat'n kok'n en met dat nat het zere hoofd inwriev'n."
- Dr. R. Clavan, Oosteuropa-deskundige:
"Meteen na de val van de Berlijnse Muur voorspelde ik al dat er in Oost-Europa een drinkwaterprobleem zou ontstaan. Daarom is het onbegrijpelijk dat wij al jaren melkpoeder exporteren, maar er nog steeds niet in zijn geslaagd waterpoeder te ontwikkelen. Dat moet toch ergens mee aan te maken zijn?"
- Dirk, zwerver:
"Effe denken: is dit nou m'n eerste biertje van vandaog, of m'n laotste van gisteren...?"
- F. Jacobse en Tedje van Es, vrije jongens:
"En ons eerste programmapunt is: nergens geen maximumsnelheid!" "Honderdtwintig? Dat rijen wij al in z'n acheruit!"
Er komen nog veel meer (minder bekende) typetjes voor in het boek. Voor wie nog eens van van Kooten en de Bie wil genieten is er altijd nog de 11-Dvdbox van "Ons kent ons"

Prachtig boekje met een fraai en liefdevol portret van zijn vader.

Not one of his best. Story about the short experience of his father in the second world war composed around diary of father during the 10 days the Netherlands tried defend itself against the German invasion. Also some reflections about his relationship with his father, illustrated with his 'diary 'literagenda' March 2013 - 2014.

Luchtig leesboek waaarin de auteur op zoek gaat naar het raadsel van een door zijn vader tijdens de oorlog opgeëiste verrekijker. Van Kooten in goede conditie: woordspeligheid op iedere pagina.

Een typische van Kooten: rustig vertellend over zijn vader en ongemerkt zit er toch een lijn in zijn verhaal. Het gaat ergens over en het heeft een ontknoping. Het verhaal over zijn vader wordt nergens sentimenteel. Alleen doen de onderzoekingen richting NIOD een beetje kunstmatig aan. Een prachtig boekenweek geschenk.

Small musings by the author about being an author, your memories and how one can jump to the wrong conclusions when confronted with memorabilia. In the main case it's about binoculars (hence the title of the book) from his father and a little note dating back to World War II. The author is in disbelief of his first conclusions: "no, my father wasn't like this", and goes on an investigative trip, distracted more then once by wild fantasies about what could have been.
Amusing and funny by times also because it "breathes" The Netherlands, and the typical every inch decent mentality, in each sentence.

Door een met de haren bijgesleept oorlogsverhaal vernemen we van de heer Van Kooten zijn mening over van alles en nog wat. Waarbij pijnlijk duidelijk wordt dat hier een oudere man aan het woord is voor wie het vroeger allemaal beter was, de meisjes, de muziek en de muze. En dat de oude Van Kooten ook niet zo'n trek heeft in de zegeningen van de digitale wereld van nu vind ik voor een ex TV-icoon nogal ontluisterend. Het gezeur in 'De verrekijker' past derhalve beter op de leesplank van de ontmoetingsruimte in het bejaardentehuis dan op de iPad/eBook van de wereldburger anno 2013. Zegt een vijftiger.½

Dit is nu een boekenweekgeschenk waarmee je misschien wel mensen tot lezen kan bewegen. Het verhaal rond de verrekijker van zijn vader, aangevuld met geestige en soms licht-hilarische anekdotes en overpeinzingen is een lust om te lezen.
De voetprint van Van Kooten is overal prominent aanwezig, en daaraan ontleent dit boekje zijn waarde. (althans voor mij)½

De vraag hoe de zware verrekijker in de familie van de schrijver is gekomen, is een min of meer slappe rode draad in het verhaal. Telkens dwaalt de schrijver af van het onderwerp om korte statements, sketchjes, en dergelijke tussen te voegen. Wel onderhoudend, en met het gebruikelijke heerlijke taalgebruik van Van Kooten, maar dat is het dan ook.

Onderhoudend, vol humor en met een verrassende ontknoping - een mooie aanvulling op het ouevre!

Fantastische verhalenbundel. Bundeling van verhalen die verder zijn verschenen in de Haagse Post. Sommige fragmenten zijn werkelijk prachtige voorbeelden van geconcentreerd taalgebruik. Echt een taalvernieuwer: Van Kooten.

Even geen zin in een hele roman, neem dan dit boek van Kees van Kooten.
Jeugdsentiment pur sang, waan je weer 20 jaar geleden toen de schrijver nog met Bie weekelijks op tv was. Ter Weksel, Den Haag alles komt voorbij.

Zwemmen met droog haar van Kees van Kooten weer eens herlezen.
Anno 2011 een beetje gedateerd, maar nog steeds een hilarisch boek met een slot dat tot nadenken stemt.