Mark Elchardus

Een boek om meer dan een keer te lezen omdat het bijzonder interessant is.

De wereld bekeken vanuit de historische context Periodes van globalisering en open grenzen wisselen af met deglobalisering en het weer naar waarde schatten van grenzen. Beiden brengen eigen culturele en morele opvattingen voort, meestal tegengestelde.

Migratie en omvolking passen binnen de globaliseringsopvattingen . Hun opvattingen worden fanatisch als godsdienstige dogma's verdedigd.

Deglobalisering vraagt om grenzen, nationale zowel als morele. De eigen cultuur en de verschillende nationaliteiten worden dan weer naar voor geschoven als prijzenswaardig.… (más)

De huidige wereldproblemen nuchter en vrijmoedig besproken. Een aanrader.

Thema's zijn migratie, woke en neo-liberalisme en mensenrechten, identitair particularisme en gemeenschapsvorming,juristocratie en democratie en volkssoevereiniteit.

Het linkse woke speelt al dan niet gewild in de kaart van het neo-liberalisme met het streven naar een open-grenzen wereld. Voor woke is migratie een recht en voor neo-liberalen moet er een onbelemmerde verplaatsing van mensen en kapitaal mogelijk zijn. Dat Europa aan eigenheid verliest door de grote toevloed van aan onze seculiere wereld niet-aangepaste migranten -die daartoe trouwens geen enkele bedoeling hebben- wordt genegeerd. Om hun streven zonder de bevolking te kennen door te drukken, schakelen zij het Europees hof voor de rechten van de mens (EHRM) in.

Gemeenschapsvorming, een essentiële vereiste voor een leefbare maatschappij, komt steeds meer op de helling te staan en wordt afgedaan als racisme. De juristocratie onderwerpt de volkssoevereiniteit door gestemde wetten die ingaan tegen de neo-liberale en woke opvattingen te schrappen. Dat samen met het inperken van de vrije meningsuiting maakt dat we nog nauwelijks van democratie kunnen spreken.

In hoofdstuk 20 pleit Elchardus voor het aanvaarden van andere maatschappijprojecten zoals de Russische en de Chinese CCP-dictatuur. Deze als aanvaardbare maatschappijprojecten beschouwen is wel cynisch. We zouden hen met rust moeten laten in plaats van hen met mensenrechten te bestrijden. Alsof zij ons laten begaan. Zijn de bedreigingen tegenover Oekraïne en Taiwan niet duidelijk genoeg?

Spijtig nogmaals van de typisch Vlaamse taal-en stijlfouten. Merkwaardig en tegenstrijdig is het meermaals overnemen van het woke taalgebruik. 'White people' is in het Nederlands nog altijd 'Blanken'.… (más)