Philip Claeys

Na het lezen van [b:Europese Unie|25501281|Europese Unie|John Pinder|https://d.gr-assets.com/books/1431035225s/25501281.jpg|72192] (zie m'n recensie hier), ging ik even op zoek naar andere boeken over de EU. Dit verhaal van Vlaams Belanger Philip Claeys zat ook in de zoekresultaten. Ik ben verre van een Vlaams Belang-fan. Zo nationalistisch ben ik niet, laat staan dat ik hun discours gebaseerd op angst volg. Maar goed, het draait om het hypothetisch verhaal. Er kan altijd wel iets van waar zijn, hoe kleinschalig ook.

Het hypothetische (!), gekleurd verhaal, dat zich afspeelt in de periode 2020 - 2024 en gebaseerd is op enkele feitelijke gegevens m.b.t. de Turkse aanvraag tot EU-lidmaatschap, is uiteraard subjectief geschreven, want de heer Claeys (en zijn partij) is geen voorstander van een Turks lidmaatschap in de EU. Verre van zelfs, want hij vreest voor een totale overheersing door de Turken en een vervaging tot zelfs verdwijning van de westerse waarden. Voor wie het wilt lezen (niet dat het moet, want ik heb het voor u al gedaan), de pdf ( /- 80 blzn. lang, zeer vlot leesbaar) is hier te downloaden.

Over de inhoud: Philip Claeys schetst een donker, dystopisch beeld van het sterke, slechte Turkije dat de brave, naïeve, maar toch op macht en uitbreiding (want je moet toch o.a. de VS in zekere zin kunnen evenaren als grootmacht in de wereld) beluste EU zo manipuleert dat er interne verdeeldheid ontstaat en de ene lidstaat niet wil onderdoen voor de andere: Bij toetreding van Turkije kunnen zoveel jobs gecreëerd worden, wordt het afzetgebied uitgebreid en kunnen er dus meer producten en diensten aan Turkije verkocht worden. Wie niet akkoord is - ook al voldoet Turkije niet aan de meeste voorwaarden - dreigt uit de EU te worden gezet of financiële hulp te mislopen. En zo zie je dat de westerse waarden, de manier van leven, en het oorspronkelijke idee van de EU op deze manier nooit kunnen standhouden, dat er altijd barsten en scheuren zullen zijn op basis van eigenbelang.

Als je je eigen regels en (voor)waarden (waarvoor 2 wereldoorlogen werden uitgevochten) wat lakser toepast omdat je zo graag dit of dat land erbij wilt (goed wetende dat men daar een tegengestelde kijk op de wereld heeft), dan bedrieg je jezelf en alle lidstaten (en niet in het minst hun inwoners) die hun best hebben gedaan om de voorwaarden en regels toe te passen. Met alle gevolgen van dien, want in Claeys' verhaal zorgt het Turks lidmaatschap voor een geleidelijke afbrokkeling en ontbinding van de Europese Unie (door het uitstappen van de ene na de andere lidstaat, die zich zo terugtrekken op eigen grondgebied en hun grenzen afsluiten), omdat Turkije doordouwt. Het idee om een nieuwe EU op te richten komt ter sprake.

Vanzelfsprekend glorificeert Claeys de extreemrechtse partijen in Europa op het einde door het gekende "Zie je wel? We hebben toch gezegd dat het verkeerd zou aflopen?". Of het ooit zover komt, weet niemand. Maar ik betwijfel of de EU zich zó ver zou laten (mis)leiden om het Turkije van vandaag in de familie op te nemen.

---------------------------------

Turkije heeft al vele jaren geleden een aanvraag tot toetreding ingediend, maar van de verwerking is nog niks, of weinig, in huis gekomen. Wel houden de EU en Turkije er een bevoorrechte vriendschapsrelatie op na, om allerlei redenen, niet in het minst (momenteel, anno 2015-2016) omwille van de vluchtelingenproblematiek. Maar ook economisch en militair heeft de EU er belang bij Turkije te vriend te houden. Turkije heeft blijkbaar een sterk militair apparaat, vormt een brug naar Azië, enz. Alleen schendt Turkije nog te veel voorwaarden (mensenrechten, journalistieke vrijheid, ...) om lid te mogen/kunnen worden van de EU en heeft het een andere visie op democratie dan de EU.

De EU heeft Turkije, om voornoemde en andere redenen, meer nodig dan dat Turkije de EU nodig heeft (tenzij in kader van verspreiding van de islam, uitbreiding van het grondgebied, enz.). Hier dreigt het risico dat de EU bepaalde overtredingen van de voorwaarden door de vingers kan zien en Turkije toch lid kan laten worden tot de EU-club. Weer een geval van x maten en y gewichten. Echter zoals in 'Europese Unie' beschreven: Indien Turkije lid wordt, is het direct de grootste lidstaat, wat z'n invloed heeft qua o.a. stemgewicht.

Verder wil Erdogan graag het Ottomaanse Rijk in ere herstellen, wat een bedreiging is voor de EU. Via overeenkomsten in de context van de huidige vluchtelingencrisis probeert Erdogan allerlei voorrechten en arrangementen los te peuteren voor Turken: vrij verkeer van personen in de Schengenzone, bijvoorbeeld, maar Turkije maakt helemaal geen deel daarvan uit. Dergelijke veranderingen kunnen aanzien worden als een subtiele manier van verovering, van infiltratie en zo van conversie. Al heb je ook westers gezinde Turken, en is niet iedereen fanatiek moslim.

Maar om het kort te houden en een beetje in herhaling te vallen: Als de EU zo graag Turkije erbij wilt, rekening houdend met de schending van verschillende voorwaarden, dan blijft men beter Turkije gewoon te vriend houden i.p.v. lid van de familie te maken, en zo op gemeenschappelijke interessegebieden samen te werken. Idem voor andere landen waarmee men een dergelijke relatie erop nahoudt.
… (más)