Fioly Bocca

Waar ik ook heen ga door Fioly Bocca

Met een sticker “Voor de lezers van Eat Pray Love” op de cover heb je al direct mijn aandacht. Als ik dan ook nog lees dat dit boek gaat over een Italiaanse dame die de voettocht naar Santiago onderneemt, wel dan heb je me helemaal.

Gretig begon ik op een grijze dinsdag in dit boek, klaar om me te laten onderdompelen en meeslepen zoals bij Eten Bidden Beminnen en bij Wild. Jammer genoeg kan dit boek daar niet aan tippen.

Waar ik ook heen ga vertelt het verhaal van Alma die na haar breuk met Bruno besluit om als eerbetoon aan hem en haar liefde voor hem de voettocht, die hij jaren daar voor ook heeft gelopen, te ondernemen. Onderweg komt ze Frida tegen wiens man net is overleden.
Gaandeweg leren de dames elkaar beter kennen en ook zichzelf. Wij leren hen kennen aan de hand van flashbacks en dagboeknotities.

Het boek is vlot geschreven en leest als een trein. Soms iets te vlot, voor mij. Er worden thema’s en onderwerpen aangehaald die voor mij nog dieper mochten worden uitgewerkt…

Dat neemt niet weg dat dit een heerlijk boek is om op een druilerige dag mee onder een dekentje te kruipen. Of beter nog, op een zonovergoten namiddag onder een pijnboom, aan de rand van een Italiaans zwembad, met tsjirpende krekels op de achtergrond. Verstand op nul en even lekker ontspannen.
Niet elk boek, niet elke film moet een leven veranderen. Soms is het gewoon al voldoende om even weg te zijn van de dagelijkse beslommeringen.

En ja, mijn goesting om ooit eens de voettocht naar Santiago de Compostela te lopen is alleen maar groter geworden.… (más)

La protagonista si trova in una situazione terribile e proprio mentre sta vivendo questo momento difficilissimo, incontra l 'uomo che forse potrà “salvarla”, aiutandola ad andare avanti con la propria vita.
Ho apprezzato tantissimo i personaggi, ben delineati ed intensi.
Nel romanzo si alternano momenti pieni di ansia, tristi e con un senso di disperazione, ad altri pervasi da speranza e voglia di vivere.
Mi ha commosso moltissimo, l'ho letto tutto d'un fiato e raramente ho smesso di piangere. Mi ha colpito, è appassionante ed emozionante.
Nonostante la tristezza lascia con un senso di positività.… (más)