Abe Lenstra is de speler die het langste uitkwam voor het Nederlands elftal: bijna twintig jaar. In 47 interland scoorde hij 33 maal. Hij was een wonderlijk natuurtalent met een bijna perfecte techniek. Iemand die alles over had voor zijn sport. Een speler die altijd op de goede plek stond en een neusje had voor dat ene moment. De auteur laat een aantal mensen aan het woord over Abe. Hij heeft met niet een van die mensen gesproken. Wat zij in het boek over Abe zeggen, komt voor een deel uit interviews, voor een ander deel uit algemene informatie en voor weer een ander deel uit eigen verbeelding. De sprekers schetsen een beeld van Abe, maar zelfs de mensen die hem beter kenden, kregen geen hoogte van hem. Abe was wat stil, wat duister, mysterieus. Het mooie van de verhalen is, dat ze echt zo verteld hadden kunnen worden. Tussen de 'interviews' door staan bewerkte fragmenten uit 'Voetballen doe je zo' van Abe Lenstra zelf. In 1977 krijgt hij een herseninfarct en raakt hij verlamd. Op 2 september 1985 komt hij te overlijden. Toch blijft hij voortleven in de harten van de (Friese) voetbalfans en in de naam van het stadion van SC Heerenveen. ( )