"Ik las uw laatste bundel', zei ik tegen de bejaarde dichter die ik in het park ontmoette. 'De titel ervan schiet me niet te binnen...' 'Mij ook niet', antwoordde hij. "
Dit is deel vier van de feuilletons, dat zijn essays, portretten, polemieken, necrologieën en brieven. Typisch Brouwers, anekdoten, enige personen die zelfmoord hebben gepleegd en persoonlijke ontboezemingen. Veel ontmoetingen met andere schrijvers en op het einde staan artikelen over WF Hermans en Herman de Coninck. Hij zou met de Coninck in 1997 naar een manifestatie in Portugal gaan om de Vlaamse en Nederlandse literatuur te promoten. Brouwers ging niet mee, omdat hij, zoals wel vaker, in een diepe depressie was geraakt. Toen hij in zijn werkkamer vernam, dat de Coninck de eerste dag in Lissabon op drieënvijftigjarige leeftijd op straat in elkaar gezakt en overleden was, zag hij hem voor zich zoals hij hem enige tijd geleden ontmoet had, moe en mager en moest denken aan zijn laatste woorden “Tot ziens in Portugal.” Bij zijn begrafenis fluisterde hij hem toe “Tot ziens”, maar noemde geen plaatsnaam.
Er zijn acht feuilletons verschenen, waarvan ik er zeker nog ga lezen. ( )