Ndër hedhurinat e automobilit, në të cilin Kamyja gjeti vdekjen, kishte mbetur edhe një dorëshkrim me korrigjime, variante e fshirje: kalkulime, që përbëjnë arkitekturën origjinale të "Njeriut të Parë", mbi të cilin e bija, Katerinë Kamy, pas një pune filologjike tepër të lodhshme e të përpiktë, rindërtoi tekstin e këtij botimi. Ne roman shquhet lehtësisht një narracion i fortë, mallengjyes dhe mbi të gjitha autobiografik. Është një vepër e bazuar në një rikthim pas, duke na folur shumë mbi autorin dhe gjenezën e mendimit të tij. Nëpërmjet mbresave dhe emocioneve të protagonistit, i cili, nga dëshira për të gjetur kujtimin e të atit, të zhdukur gjaté Luftes se Parë Botërore, kthehet në Algjeri për të kontaktuar me ata njerëz, të cilët kishin njohur të atin e që ndoshta ishin ende gjallë."

Kamyja në këtë forme të veçantë ripërshkon pjesë të rëndësishme të jetës së vet: fëmijërinë algjeriane, përvojat e hidhura të një periudhe të gjatë varfërie, gjërat e përditshme, miqësitë, traditat, ndjenjat, ëndrrat e jetuara mes një anonimie, ku nuk ekzistonte as e kaluara, as e ardhmja: prej nga ku ngrihet figura e nje njeriu ideal, pikërisht "Njeriut të Parë".