Vanaf het einde van de achttiende eeuw beginnen Europese reizigers Egypte te verkennen. Ze raken steeds meer gefascineerd door de oude geschiedenis van het land en beginnen de monumenten en hun decoratie in beeld te brengen met potlood en penseel. De veldtocht van Napoleon geeft de interesse in deze cultuur een boost en zelfs nog vóór de hiërogliefen ontcijferd zijn, proberen kunstenaars nauwkeurige kopieën te maken van teksten en afbeeldingen op tempelmuren en in graven. Het kopieerwerk gebeurt niet zelden onder moeilijke omstandigheden: op ladders en bij kaarslicht. Tegen het begin van de twintigste eeuw hebben figuren als Howard Carter, jawel, de ontdekker van het graf van Toetanchamon, en Nina Davies de techniek tot ongekende hoogte gebracht: een combinatie van nauwkeurige reproductie met artistieke flair.

Het boek focust op de bijdragen van Britse reizigers, kunstenaars en Egyptologen. Het bevat veel pittoreske negentiende-eeuwse afbeeldingen van de Nijlvallei, maar naar mijn smaak wat te weinig voorbeelden van het materiaal waar het eigenlijk om draait. Toch wel vreemd dat je een heel boek wijdt aan de manier waarop kunstenaars probeerden om nauwgezet te kopiëren, maar niet echt de moeite doet om die afbeeldingen ook te tonen, laat staan er een kort hoofdstukje aan te wijden. ( )

Nineteenth century artists and their portrayal of the ancient Egypt artifacts.
An interesting read ( )