In 2005 reisde Johan de Boose, gesteund met een toelage van het Fonds Pascal Decroos voor bijzondere journalistiek, langs de 1.140 km. lange ruïnes van de vroegere Duits-Duitse grens, het zogenaamde IJzeren Gordijn. Zijn tocht begint in Mödlareuth bij de Tsjechische grens en zal 264 pagina's verder eindigen nabij Travemünde aan de Ostsee. Gewapend met een hutkoffer vol Duitse boeken (waarvan melding in de bibliografie), legt auteur zijn ietwat "sentimental journey" af in verschillende etappes.
De Boose kan je zo onderscheiden van andere schrijvers; hij heeft een typisch eigen taalidioom, een mengeling van journalistieke accuratesse, doortrokken met poëtische beschouwingen en atmosferische bespiegelingen van de ietwat romantische nostalgicus die hij toch wel is. Maar hij is een oerdegelijk slavist.
De route die hij volgt is de "colonneweg", een rijstrook langs het IJzeren Gordijn vanwaar de bewakers de streek permanent controleerden. Anekdotes, verhalen en aanvullingen krijgt hij van bewoners in de grensstreek, van oost en west, van burgers en voormalige bureaucraten. Zij geven hun mening over de deling en de eenmaking van Duitsland en over de invloed van de grensweg op hun huidige en toekomstige leven. Getuigenis na getuigenis wordt duidelijk dat de fictieve grens nog steeds leeft.
De Boose slaagt erin om het reisverslag, de interviews en historische omkadering naadloos in elkaar te laten overvloeien. De woorden van Goethe, Günter Grass, Heinrich Heine, Thomas Mann en Karl Marx zijn in dit reisverslag nooit ver weg. "De Grensganger" is vlot leesbaar en blijft tot op het einde boeien. ( )