Vermoorde onschuld. Scenario: Sylvie Roge. Tekeningen: Olivier Grenson.

Als fan van de foto’s van Maria Svarbova werd ik meteen verliefd op de prachtige cover van deze graphic novel. Ik hou ook enorm veel van zwemmen. Dat heeft er al voor gezorgd dat ik De meisjeskleedkamer als één van mijn lievelingsboeken kan noemen en dat zorgt er nu voor dat ik Vermoorde Onschuld aan dat lijstje kan toevoegen.

Uiteindelijk blijkt het amper over zwemmen te gaan maar dat kan de pret niet drukken. Hoewel pret een misplaatst woord is om bij dit boek te gebruiken. Hoe graag ik het ook gelezen heb: het leven van de hoofdpersoon Fanny (een jonge, lieve vrouw die dol is op haar tweelingzus) is verre van prettig.

We beginnen het verhaal met haar arrestatie op Kerstavond. Hoofdstuk na hoofdstuk reizen we terug in de tijd en zien zo Fanny en haar zus Tania opgroeien, als dochters van een verbitterde, boze moeder. De enige periodes in hun leven die echt fijn voelen zijn de zomervakanties met hun oom en tante aan zee.

In tekeningen die tegelijk realistisch en poëtisch zijn, uitgewerkt in een sober kleurpalet met enkele rode accenten, zien we de meisjes opgroeien. We worden meegesleept en ontroerd, we ontsteken in woede, voelen af en toe kinderlijke vreugde en lezen verslaafd verder. Het scenario van debutante Roge is spannend, raakt je in je hart en ziel en smeekt om een verfilming. Al vrees ik dat het moeilijk zal worden om de schoonheid van deze beeldroman te evenaren.

Nestel je in de zetel met een dekentje, een kussen (om deze zware klepper te ondersteunen) en een zakdoek. Geniet van de reis die je door dit boek gaat maken. Fanny en Tania vergeet je nooit meer. Bedankt Sylvie en Olivier: jullie samenwerking heeft een parel opgeleverd! ( )