Joakim heeft al jong met zijn halfzus een incestueuze relatie. Ze worden uit elkaar gehaald en zij verdwijnt naar Europa. Joakim blijkt bijzonder goed op de luit te kunnen spelen. Hij reist rond met zijn muziek en lijkt zijn hele verdere leven op zoek naar zijn halfzus, zijn grote liefde. Hij weet niet dat hij bij haar een dochter heeft. Die dochter groeit op zonder exacte gegevens over haar vader. Vader en dochter komen elkaar tegen in een bordeel, waar zij werkt. Heel langzaam ontdekken ze hoe hun relatie echt is, maar er wordt niet over gesproken. Wat je niet ziet, bestaat niet, blijkt in het oosten van het Middellandse Zeegebied te worden gehanteerd. Een heel mooi boek vol onvervulde verlangens. De titel Ultramarijn staat voor de "kleur" die Joakim het mooist kan spelen, het blauw van over zee.

(bron Leeskring) In een mediterraan land worden een broer en een zus met bijzondere gevoelens voor elkaar, uit elkaar gehaald. Zus Aysel wordt door haar vader naar Duitsland gebracht en probeert daar een nieuw bestaan op te bouwen. Broer Joakim ontwikkelt zich tot een begenadigd, befaamd luitspeler. Toch blijven zij naar elkaar verlangen. Jaren later ontmoeten de dochter van Aysel en Joakim elkaar.
Een betoverend, zintuiglijk verhaal over verlangen en onmogelijke liefde. Tegelijkertijd een boek over de confrontatie tussen westerse waarden en een mediterrane, mystieke samenleving waarin alles kan zolang het verborgen blijft.
Ultramarijn is van Woerden's laatste roman. Hij overleed in 2005. ( )

Henk van Woerden was a Dutch writer and painter. Born in the Netherlands his parents moved to South Africa when he was three years old. Van Woerden moved to Amsterdam at the age of 20. His book Een mond vol glas was published in English as A Mouthful of Glass or The assassin: a story of race and rage in the land of Apartheid (American edition, transl. by Dan Jacobson, 2000)

Ultramarijn is Van Woerden's last novel, with which he broke through to a larger audience. While the Mediterranean is a familiar setting for novels, the choice of locating the story of this novel in Turkey is novel. Images of the landscape,colours and the role of music in the story, create an sensuous experience.

At the beginning of the book, the main character, Joakim has an incestuous relation with his half-sister, Aysel. To put an end to that relation, Aysel is sent to Europe, and Joakim will never see her again. Joakim grows up lonely, in his poverty-stricken village, and becomes a locally famous musician, playing the lute, often performing in pubs in a nearby coastal village, which gradually develops into a seaside resort, attracting Western tourists. One day, Joakim meets a girl, who reminds him of Aysel, and falls in love with her.

The novel is poetic, but with disturbing undertones of incestuousness. as I was reading it slowly, the novel grew on me, and I kept thinking about it for a long time after reading it.

Ultramarijn has been translated in various languages, including Czech and Chinese. ( )

Intens beskrevet historie om 2 halvsøskendes forbudte kærlighed i Tyrkiet. Melankolsk og følsomt beskrevet. De bliver skilt af, pigen bliver taget med til Tyskland, Joakim bliver tilbage og hører intet.
Frugten af deres forhold, en pige vender som ung prostitueret tilbage til hjemegnen og indleder intetanende et forhold til sin far. ( )

Heb eens deelgenomen aan een muziekuitvoering waarbij een groot aantal violisten gedurende een middag een voor hen nieuw stuk moest instuderen om het daarna onder leiding van een bekend dirigent uit te voeren. Na lang worstelen bleef er een frase over waarbij het orkest keer op keer struikelde. Ieder wist dat er iets fout ging doch de oplossing was “niet onder ons”. Toen kwam de meester met zijn verhaal: kijk naar het vallend blad: wanneer het de grond raakt valt het stil om daarna nog even te bewegen en dat laatste moet u spelen.
Zo is het ook met dit boek waarbij muziek een belangrijke bijrol vertolkt met als wijsheid (en waarheid) dat muziek valt of staat met de genoteerde rust. Muziek maken zonder de rusten te fraseren is lawaai maken en lawaai is geen muziek zegt de oude luitspeler in dit boek. “Muziek maken is tonen mengen, ze gaan niet alleen omhoog of omlaag”. Het lijkt wel of Van Woerden deze woorden tot inspiratie voor zijn boek heeft gebruikt. Hij componeert het verhaal van de onmogelijke liefde en schuwt daarbij de rust niet. Het verhaal loopt met adempauzes waarbij zelfs verwezen wordt naar “de tweede messias”, Sabbatai Zevi die rond 1666 duizenden mensen achter zich verzamelde en een nieuwe wereld predikte. Het heeft op het eerste gezicht weinig met het onderwerp van het boek uitstaande maar binnen het geheel is het die rust, die bijzaak die de tonen laat samenvloeien waardoor, zoals in dit boek, de vreemdeling verdwaalt maar ook weer terugkeert en uiteindelijk zijn bestemming vindt.

Karakters, die zo sprekend zijn voor de oostelijke delen van Europa, worden prachtig neergezet en met een fijn geslepen pen beschreven.

Een mooi boek. ( )