“Gangrene” is an interesting novel, though not one I’d recommend. I didn’t enjoy reading it, and I can’t say I learned much from it. It was written in 1967 by Jef Geeraerts, a Belgian author. The book was translated into English in 1974. The story takes place in the Belgian Congo in the late 1950’s, just before independence for the Congo. Toward the end, our narrator, a colonial administrator, sees his family off to safety as tensions and horrific crimes rise; in reality, the author was a colonial administrator who sees his family fly off to safety in Belgium, just prior to his own departure in the waning days of the Belgian Congo. But that is only the final few pages of “Gangrene”. And so, what are the first 230 pages of this 250 page story about? In short, colonialism, sex with native women, booze, sex with native women, the rot (gangrene) of colonial governance and its system of injustice, sex with native women and girls, some drugs but not much….

The writing style is unusual, and reminiscent of storytellers of the period whether it be the second half of the movie “Apocalypse Now”, or classic jungle novels of the day. For example, there are long sentences that go on for pages. Subject matter hops all over the place. Sometimes it’s difficult for the reader to separate the narrator’s dreams from experience. The book is blurbed as “pure eroticism”, “sensual”, “impassioned”, “bawdy”….. And it’s bloody. When the locals uprise, they really uprise. So has our hero changed? Or does he still have gangrene? Well, just before flying off, he drops his last lover at a typically filthy hospital; she is suffering from the pain and fever of the recent abortion of their two month old baby girl. I wonder what Geeraerts did in his final (in Congo) days. He died in 2015 at the age of 85.

I bought this book from one of Amazon’s marketing partners; it is used and old – the cover price is $1.75 and I paid about $10. My copy has a PG cover...... ( )

p.474: plotse beslissingen maken onmogelijke dingen mogelijk
p. 485: vergeet nooit dat de overwinning een vrouw is, die zich geeft aan wie haar neemt
p. 828: steeds meer schaam ik mij ooit een katholiek te zijn geweest, vooral omdat er zoveel kostbare tijd door verloren ging
p. 834: nieuwjaarsbrief aan zijn ouder (1942) ( )

Alhoewel ik de boeken van Jef Geeraerts heel graag lees, is zijn biografie enorm choquerend. De schrijfstijl blijft prachtig en je wordt naar de zinnen toegezogen, maar de persoonlijkheid en het karakter van het hoofdpersonage zijn misselijkmakend: een ronduit slecht mens. Zijn seksuele uitspattingen konden nog door de beugel, maar zijn overduidelijk misprijzen ten opzichte van de congolezen en de moorden die hij begaat, doen mijn maag keren. Die ene moord, van een congolees die het slipje van zijn maitresse probeerde te stelen, blijft in mijn geheugen gegrift.

En dan het egoïsme en het blinde opportunisme die in zijn relatie met zijn eerste vrouw naar boven komt. Hij walgt fysiek van zijn vrouw maar blijft toch met haar getrouwd tot hij zijn diploma behaald, en zichzelf als schrijver kan lanceren. En dan heeft hij ze plots financieel niet meer nodig. Maar uit niets blijkt enige zelfreflectie en zelfkritiek. Typisch een enig zoontje, die alles voor hem gedaan wil krijgen. ( )

Bevat volgende boeken: Black Venus, De Goede Moordenaar, Het Teken van de Hond, Het Zevende Zegel.

De inhoud van Jef Geeraerts' Gangreen, de cyclus, is een aaneenschakeling van opwindende sekstaferelen en - vooral in het laatste deel - een onafgebroken kritiek op de echtgenote van de schrijver. Daarnaast en erin verweven worden de katholieke kerk en haar priesters bespot en met afkeer, allerlei toespelingen en verdachtmakingen voorgesteld als misbruikers van hun gezag. Nergens is er nog sprake van erkenning van al het goede op het vlak van onderwijs, ziekenverzorging, sociale activiteiten, enzovoorts, waarvoor diezelfde kerk en haar priesters gedurende zovele jaren zorgden.

Dit werk verschaft bovendien geen betere kennis van Congo en zijn bevolking. Bijgevolg draagt het ook niet bij tot de Nederlandse cultuur.

De misbruiken op grote schaal en de miskenning van de mensenrechten, vooral door de Belgische gewestbeheerders, kunnen niet meer ontkend worden. Misschien kunnen ze geschiedkundig worden verklaard door een destijds algemeen aanvaarde negatieve houding tegenover andere culturen. Toch valt het moeilijk te begrijpen dat er noch in de pers noch vanuit kerkelijke instanties en culturele organisaties veroordelende kritiek is gekomen.