Sfeervol verhaal over een half jaar alleen in een berghut ( )

Une parenthèse, autant réussie qu'échouée, à deux pas, mais quels pas!, de nos villes. ( )

3.5 Ever since I read Walden earlier this year, I have run into him in many of my other reads. This is another one, since the author took inspiration from both Thoreau and McCandless, Into the Wild. Unable to write and trying to regain some equilibrium in life, Cognetti goes not to a lake but a hut in the Swiss Alps. There he find solitude and the life of a recluse may not be for him. He makes a few friends, has some hiking adventures, works very hard gathering and stacking hey for a new acquaintance and adopts a puppy. Named Lucky the pup was in training, failed training, to be a does herding dog.

Like Walden he divided his entries by seasons. This is a peaceful book, an introspective look at ones inner thoughts. He talks about his youth, also spent in the Alps with his parents, and how things have changed even in this location. The scenery is beautifully described. There are no shocks or thrills, but I found it was just what I needed, a look at a man who takes himself back to the elements. I so wish there was s solitary hut in my near future.

ARC from Washington Square Press/Atria. ( )

Weer een prachtig verhaal over een jonge man die een lente en zomer alleen gaat leven in een berghut. Hij ontmoet natuurlijk wel een aantal mensen en sluit daar vriendschap mee (het zijn net zulke einzelgängers als hij). Hij geniet van de natuur, de dieren daarin en het eenzame leven. Toch..... vindt hij op het eind van het verhaal dat “ het” hem niet helemaal gelukt is. Prachtig geschreven, prachtige natuurbeschrijvingen. ( )