Er zijn al heel wat romans verschenen over de Eerste Wereldoorlog en de vaste ingrediënten zijn daarbij altijd het aanvankelijke enthousiasme van de vrijwilligers, de ontgroening, de verschrikkingen in de loopgraven en het verlies van alle illusies. Deze roman neemt van die ingrediënten uiteraard ook een aantal voor zijn rekening, hoe kan het anders. Maar het originele van Brijs is dat hij het verhaal in de eerste plaats situeert bij een tegenstander van de oorlog, de Engelse student John Patterson; de setting is ook een armoedige buurt in Londen, wat een erg Dickensiaanse sfeer geeft aan de roman, toch in het eerste deel. De rol die brieven over en weer spelen is niet helemaal uniek, maar het is wel een handig verhaal-techisch trucje om de beide delen van de roman (voor de loopgraven en tijdens) met elkaar te verbinden. Dus best lezenswaardig, dit boek. Maar … het is een erg simpel, lineair verhaal geworden dat Brijs vertelt, en o zo braaf, zonder het minste risico. Natuurlijk worden de verschrikkingen van de oorlog in de verf gezet en natuurlijk steekt er aangrijpende melodramatiek in, maar het blijft allemaal zo braafjes, zonder verrassing. Neem nu de verliefdheid van John op Mary, of de ambigue vriendschap voor haar broer Martin, zo puberaal allemaal: ik had echt moeite om die als geloofwaardig te aanvaarden.In literair opzicht steken er zeker ook mooie passages in deze roman, maar enkele zijn opzichtig schoolmeesterachtig. ‘Post voor mevrouw Bromley’ verdienstelijk, dat zeker, maar wat mij betreft, zonder meer. ( )

Stefan Brijs, Post voor mevrouw Bromley, Amsterdam/Antwerpen, 2011, bestaat uit twee onderscheiden delen. In ‘Het Thuisfront’ beschrijft Brijs de toestand in Londen in 1914. John Patterson staat op het punt zijn universitaire studies te beginnen als de oorlog uitbreekt. Zijn beste vriend Martin Bromley, pas 17 en te jong, is vastbesloten zich aan te melden. Door middel van een list geraakt Martin toch door de keuring en vertrekt naar het front. Buiten een kaartje vanuit Poperinge hoort niemand nog wat van hem. Aan het thuisfront neemt de druk op jonge mannen als John langzaam maar zeker toe. Mary, Martin’s zus, op wie John stiekem verliefd is geeft hem een witte veer als teken dat ze hem een lafaard beschouwd. In deel II belandt John, na de dood van zijn vader, toch aan het westfront. Dit deel bevat duidelijk meer actie waarbij John niet alleen aan een aantal grote gevechten deelneemt maar ook uiteindelijk naar Poperinge trekt om te vernemen hoe het Martin vergaan is.

Stefan Brijs heeft zich zeer goed gedocumenteerd en door bijzonder treffende details zowel over het leven in Londen als aan het Westfront leest Post voor mevrouw Bromley als betere non-fictie.

4 sterren omdat het eerste zeer beschrijvende deel iets te lang uitvalt en soms wat moeite heeft er de vaart in te houden. In het tweede deel worden dan weer bepaalde thema’s voor het boek zeer belangrijke thema’s iets te snel afgewerkt. ( )

Een goed gedocumenteerde roman, vlot geschreven en spannend gehouden tot op het einde, die je ook nog doet nadenken over pacifisme en patriottisme, over (al dan niet gewild) heldendom, over solidariteit en overlevingsdrang … , kortom over het leven van een gewone jongeman in een oorlog die de zijne niet was. Meer moet dat voor mij niet zijn.

De volledige bespreking vind je op
http://gal-altijdeenboek.blogspot.be/2012/02/post-voor-mevrouw-bromley-stefan-br... ( )

wachten tot er iets gebeurt, dat is kort samengevat wat je doet als je dit - dan toch - tot het einde leest. Dat ik dit heb uitgelezen, is door de kleine elementen die opduiken en tot een spannend verhaal zouden kunnen leiden, maar dit uiteindelijk toch niet doen. Een zin onthou ik: in de oorlog zet iedereen de waarheid naar zijn hand. Dat vat het boek voor mij samen. ( )

Een aanrader van formaat! ( )