Als hedendaags heiden wordt er door buitenstaanders wel eens aan mij gevraagd of ik nou een neo-nazi bent. Natuurlijk is dat niet leuk, maar ik kan er niet omheen dat er blijkbaar in 'ons' 'cultureel geheugen' een band lijkt te bestaan tussen Germaans heidendom en nationaal-socialisme. Om er achter te komen hoe die associatie tot stand is gekomen, is dit boek zeer informatief. Christopher Krebs volgt hierin de manieren waarop de Germania van Tacitus vanaf het Romeinse Rijk tot en met Nazi-Duitsland voor propagandadoelen is gebruikt (of beter gezegd, misbruikt?).

In zijn boek behandelt Krebs vooral in de laatste hoofdstukken hete hangijzers als het claimen van voorouders, de rol die de Germania speelde in de vorming van de Duitse natie en het mengen van rassenleer met de Germania waarmee het boek veranderde in een soort nationaalsocialistische bijbel. We weten wel dat Adolf himself niet zo gek was op de Germaanse revival, maar om hem heen waren er genoeg die daar anders over dachten. Wie, wanneer en op welke manier vind je in dit boek. Als deze periode en dit proces je interesseren, heb je aan dit boek een zeer goed begin voor verdere studie door de massa noten en literatuur. Helaas heeft het boek geen apart literatuuroverzicht.

Het was niet een boek wat ik in 1 keer kon uitlezen, teveel namen, data en noten. Natuurlijk sluit de schrijver op goede historische wijze af. I.t.t. de door hem (te) vaak herhaalde bewering, is het boek zelf toch niet gevaarlijk, maar wel wat zijn vele lezers er van maakten. ( )