Guus Vleugel (1932–1998)
Autor de Na de seksuele revolutie
Sobre El Autor
Obras de Guus Vleugel
Zij kon het lonken niet laten : liedteksten uit het Nederlandse cabaret van 1945 tot nu (1989) — Editor — 8 copias
Zon maan en hun verwend publiek 1 copia
Fluitles 1 copia
Obras relacionadas
Pluche de mooiste liedteksten van Drs. P, Guus Vleugel, Raymond van het Groenewoud, Lennaert Nijgh, Ivo de Wijs, Eli… (2006) — Contribuidor — 7 copias
Etiquetado
Conocimiento común
- Nombre legal
- Vleugel, Guus
- Otros nombres
- Valleide, Guus
- Fecha de nacimiento
- 1932-04-29
- Fecha de fallecimiento
- 1998-08-12
- Género
- male
- Nacionalidad
- Nederland
- Lugar de nacimiento
- Goes, Zeeland, Nederland
- Lugar de fallecimiento
- Amsterdam, Noord-Holland, Nederland
- Lugares de residencia
- Amsterdam, Noord-Holland, Nederland
- Educación
- dichter
- Relaciones
- Vorstenbosch, Ton (partner)
- Premios y honores
- Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs (1973)
Miembros
Reseñas
También Puede Gustarte
Autores relacionados
Estadísticas
- Obras
- 9
- También por
- 2
- Miembros
- 36
- Popularidad
- #397,831
- Valoración
- 3.0
- Reseñas
- 1
- ISBNs
- 8
In de binnenkant van de kartonnen flap geven Hans Warren en Martin Koomen een waardeloos complimentje over de vorige roman van Vleugels, en er zal ongetwijfeld wel ergens iemand bij de Arbeiderspers met Vleugels samen een dutje hebben gedaan want anders was dit zeurderige niemendalletje waarschijnlijk nooit uitgegeven.
Een valse nicht is de schrijver zeker, wat ik mag zeggen, want het schijnt dat dit boek over zijn eigen literaire avontuur gaat.
Niet alleen is hij vals in wat hij te pas en te onpas uitbraakt, maar ook nog eens vals als het gaat om het omschrijven van personen en gebeurtenissen.
Het verhaal over een homo van middelbare leeftijd die er alleen maar op uit schijnt te zijn anderen te kwetsen, terwijl hij zelf oh zo vol zelfmedelijden zit, mag dan als enig positief puntje hebben dat er een verhaal in zit -met een treurige ontknoping-, maar voor de rest niet veel plezier aan te behalen. En nee, volgens mij is er geen diepgang, en het met de draak steken van mensen is hier ook niet leuk. Zelfs als de mensen niet echt zijn.
Misschien dat er nog iets positiefs te vinden is in het werk wat hij voor Lurelei schreef, maar de titels van al zijn werk beziend, betwijfel ik het.
Het exemplaar wat ik op de kop titke zit onder de roestvlekken... misschien een teken aan de wand?… (más)