In de gedichten van De Coninck gaat het er niet om grote vraagstukken op te lossen, evenmin wordt er getracht een vaststaande waarheid te vinden. De dichter zoekt in zijn werk naar iets anders: het alledaagse. Door middel van een speelse omgang met taal probeert hij de werkelijkheid te ontmaskeren, illusies te doorgronden, de moraal te onderzoeken en het dagelijkse en absurde bloot te leggen. Met prachtige beelden en onverbloemde bewoordingen geeft hij uiterst rake karakteriseringen van de wereld om hem heen. Daarnaast geeft hij blijk van zijn intense passie voor de poëzie door in zijn gedichten zijn poëticale opvattingen openlijk uit te dragen. Met "Taal zonder mij" bewees Kristien Hemmerechts, weduwe van De Coninck en bezorgster van deze bloemlezing, zich eerder als grote kenner van zijn werk.