I cannot get into this book. From the start there are too many literary references, diversions into mythology, flashbacks, to make any sense of the story. It is well written, so maybe I’ll give anther go sometime. ( )

Mijmeringen op een eiland van Robert Dessaix
Aangespoeld op Korfoe

* donderdag 18 september 2003
*
* Auteur: Johan Depoortere

* Aanraden
* Delen
* Bewaar
* Corrigeer
* E-mail
* Print

Een Australische acteur is op zoek naar zichzelf en de ware aard van vriendschap. Tijdens die zoektocht komt hij terecht op het Griekse eiland Korfoe, waar hij een tijdlang het huis huurt van een afwezige landgenoot - de hem onbekende auteur Kester Berwick.
Op de eerste bladzijde al trekt Robert Dessaix de parallel met Odysseus, die net als deze man op Korfoe aanspoelt terwijl hij eigenlijk naar huis wil. De nergens bij naam genoemde verteller wordt er opgenomen in een clubje expats - allemaal aangespoelden, net als hij, mislukt zijn in hun professionele ambities en in hun relaties. Zo is er George, een verlopen telg uit het feodale geslacht dat generaties lang over het eiland heeft geregeerd; er is de travestiet Maxwell Coop, die met een domineeszoon wordt betrapt, en er is Greta, gevangen in een liefdeloos huwelijk. Haar man komt aan zijn einde als hij uit het raam van de eerste verdieping valt - of springt - maar Greta rouwt om de kat die hij in zijn val heeft verpletterd.

De verteller wil op Korfoe bekomen van een mislukte relatie. Was het liefde of vriendschap die hem de gunst van de jonge decorontwerper William deed najagen? Hij weet het zelf niet (,,Liefde - wat walgde ik van dat kleffe, wee-zoetige woord...''). William, die hij in Rome is ontvlucht, komt tot zijn grote verwarring plotseling op het eiland opdagen. Ook daar zet de jongeman zijn would-be minnaar voortdurend op het verkeerde been. Op cruciale momenten verdwijnt hij, of gaat hij een wel heel hechte vriendschap aan met een van de dames in het gezelschap. Eerder al had hij een beloftevol intiem weekend in Normandië verknald door ostentatief met een aangewaaide legionair aan te pappen.

Maar behalve William is er nog iemand die in sterke mate beslag legt op het hoofdpersonage: de afwezige huisbaas, de mislukte schrijver Kester Berwick. De verteller gaat steeds onbeschaamder snuffelen in de boeken, manuscripten en brieven die hij in het huis vindt. Naarmate hij gelijkenissen met zijn eigen leven ontdekt, raakt hij meer en meer in de ban van de bejaarde auteur. Berwick komt, zoals de verteller, uit Adelaide in Australië, waar hij in de jaren vijftig de goegemeente schokte met experimenteel toneel. Ook Berwicks minnaars ontglippen hem een voor een, en hij leidt, ondanks de grote ambities uit zijn jeugd, uiteindelijk een banaal en eenzaam leven op Korfoe. De parallel is compleet als de verteller in een van de lades een naaktfoto vindt van William.

De rode draad door het verhaal zijn de repetities en uitvoeringen van toneelwerken van Tsjechov: De kersentuin, De drie zusters en Oom Vanja (met de expats van Korfoe als acteurs), niet toevallig allemaal stukken waarin de personages zich te pletter vervelen (,,De eerste keer dat ik De drie zusters zag, als tiener in Adelaide, viel ik van mijn stoel van verveling''). Maar daar is het Tsjechov nu juist om te doen: zin zoeken in de banaliteit van het alledaagse. Tsjechov heeft ooit gezegd: ,,Iedere zot kan een crisis het hoofd bieden; het is het leven van dag tot dag dat ons nekt.''

De opvoering van Oom Vanja op Korfoe brengt alle verhaallijnen en alle personages samen. Na het slotapplaus besluit de verteller terug te keren naar huis. Zijn andere ego - de schrijver Kester Berwick - komt terug naar het eiland en zal kort daarop sterven. Maar op de vraag of het banale leven van de tweederangsschrijver enige zin heeft gehad brengt ook Tsjechov geen antwoord. ,,Bij de opvoering van Oom Vanja leek iedereen tot het uiterste gespannen tussen de impuls om te roepen `Ja! Er is hoop voor een mislukt leven' en de neiging in hoongelach uit te barsten bij de gedachte aan zo'n waandenkbeeld alleen al.''

De Australische auteur Robert Dessaix is bij ons vooral bekend geworden door de Nederlandse vertaling van zijn Brieven uit de nacht en het autobiografische Schande . De verleiding is groot om in de ik-figuur van Korfoe een doorslag van de schrijver te zien. Net als Dessaix is de verteller homoseksueel en bezeten door toneel en alles wat Russisch is. Beiden zijn ze verwoede reizigers en allebei koketteren ze graag met hun verbluffende kennis van de Russische, klassieke en hedendaagse literatuur. Maar daar houden de gelijkenissen op: Korfoe is in de eerste plaats een vertelling, fictie - en daar wringt het schoentje. Al te vaak krijg je de indruk dat het verhaal alleen maar dient als aanleiding om te mediteren over vriendschap en liefde, droom en werkelijkheid, alledaagsheid en verveling. Er wordt net iets meer gefilosofeerd in deze roman dan goed is.

# ROBERT DESSAIX, Korfoe. Vertaald door Sjaak Commandeur, Meulenhoff, Amsterdam, 224 blz., 17,90 euro. Oorspronkelijke titel: Corfu.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DSL18092003_003&word=r...

Irgendwie blieb dieser Roman die ganze Zeit in den Startlöchern, weil die Menschen anscheinend niemals zu leben anfangen. Schade ( )