I enjoy these old school mysteries. Somewhat reminiscent of Sherlock Holmes, but Reeder is more open with sharing the clues (if you're sharp enough to catch them). What I really liked was that Wallace started introducing us more to what makes Reeder tick (he thinks like a criminal) and his personal life. Overall, very entertaining. I had a little trouble following one of the stories, but the rest were quite good. ( )

In some ways these short stories remind me of G K Chesterton's Father Brown stories and in others they are also precursors to Miss Marple. Mr J G Reeder is an apologetic, middle-aged, inoffensive functionary in the Public Prosecuter's office - but in reality he is a detective who is as deadly as a Mamba. He makes a point of reminding people that he thinks like a criminal (just as Miss Marple has a mind "like a sink"), he also has an encyclopedic knowledge of criminal London and is well able to take care of himself (although slightly more actively than Father Brown). Unlike Marple and Brown he has a rather charming and delicate romance with a young neighbour - which develops through the stories in this collection. Although published in 1925 the stories have an Edwardian flavour. Very enjoyable and easy to read. ( )

(Originally published as The Mind of J.G. Reeder in 1925). As I said in another Reeder review, J.G. Reeder is my favorite of Wallace's detectives, oldfashioned, seemingly harmless,but deadly when necessary. I also prefer mystery short stories to novels (with occasional exceptions, so this volume of Reeder short stories is naturally one of my favorites among the fraction of Wallace';s books i have read. ( )

While these stories are pleasant entertainments and pretty well written, in the end there just isn't enough mystery. Mr. Reeder is quite clever, but he is no threat to Sherlock Holmes. "The Treasure Hunt" is probably the most interesting story here, showing how Reeder is able to manipulate others to do what he is prevented from doing himself. ( )

Mr. Reeder was een man die onweerstaanbaar het medelijden opwekte van iedereen die met hem in aanraking kwam. Dat was niet in de eerste plaats te wijten aan zijn ouderwetse manier van kleden, maar wel aan zijn opvallend schuchtere houding, en het feit dat hij blijkbaar niet hardop durfde praten. Wie zou bang zijn geweest voor zo'n man? De mensen echter die mr. Reeder beter hadden leren kennen, wisten dat de schijn ook in zijn geval bedroog en dat hij allesbehalve zo schuchter en hulpbehoevend was als hij er uitzag. Want mr. Reeder had, zoals hij het noemde, 'een misdadige geest', waarmee hij bedoelde dat hij dacht als een misdadiger. Hij vond het zelf betreurenswaardig en beschouwde het als een groot gebrek ‘dat hij in alles iets kwaads zag. Maar de mensen van de politie, bij wie hij in dienst was, vonden zijn misdadige geest helemaal niet zo erg. Integendeel, want hopeloze gevallen bestonden er voor mr. Reeder niet. Hij wist de gedachten en methoden van de echte misdadigers zó goed te doorgronden dat ze niet aan hem konden ontsnappen als hij zijn zinnen op hun ontmaskering gezet had.

De dichterlijke politieman
De jacht op de schat
De troep
De marmerdievegge
Louter melodrama
De groene mamba
Het vreemde geval
De beleggers

Edgar Wallace is geboren in 1875 te Greenwich en overleden op 10 februari 1932 te Hollywood (V.S.). Als oorlogsverslaggever maakte hij de Zuidafrikaanse Boerenoorlog mee. Hierna werd hij dagbladjournalist, maar al spoedig begon hij met het schrijven van detectiveverhalen. Met deze verhalen had hij enorm succes: ze maakten hem in korte tijd wereldberoemd en bezorgden hem een grote rijkdom. Zijn verhalen zijn bijzonder goed van constructie, bevatten allerlei originele vondsten en munten uit door het verrassend effect van hun onverwachte wendingen. In Duitsland en Engeland worden ze in nieuwe pocket-uitgaven in groten getale gelezen. Het is onmogelijk hier alle titels van zijn werken op te noemen; het zijn er meer dan honderd. In de Prisma-reeks zijn reeds van hem verschenen: De Rode Cirkel (nr. 613), Genootschap de Kikker (nr. 642), De Zwarte Monnik (nr. 763), De onvindbare verrader (nr. 794), De dubbelganger (nr. 845), De deur met zeven sloten (nr. 875), Exclusief pension (nr. 942), Moord in het villapark (nr. 974), De drie rechtvaardige mannen (nr. 1013), De rechtvaardige mannen van Cordova (Prisma-detectives nr. 10) en De vier rechtvaardige mannen (Prisma-detectives nr. 16).

Bron: Achterkaft Prisma Detectives 31