Zo tussen 1550 en 1750 was voor het grootste deel van de bevolking van West-Europa het leven hard, kort en zwaar.

Armoede, slechte huisvesting, harde wetten, epidemiën, primitieve medische voorzieningen en een gebrek aan hygiëne kenmerkten die periode. Er was geen politie en een gemaskerde struikrover kon ongestraft op een eenzame weg een koets overvallen en dan ontsnappen. Veel landlopers overvielen liever een koets dan dat ze eerlijk de kost verdienden.

In die tijd kon iemand op straat worden opgepikt door ronselaars en gedwongen worden om jarenlang als matroos op een schip van de Marine te dienen, vaak zonder dat zijn vrouw en familie wisten wat er met hem gebeurd was. Zeelieden kregen slecht eten en wrede straffen en soms muitten ze, vermoordden hun gehate officieren en werden zeerovers op goed bewapende schepen.

Zeerovers - en struikrovers - waren meestal schurken en een plaag voor eerlijke mensen. Zij waren niet de romantische helden, zoals ze in vele verhalen beschreven worden, en velen van hen kregen uiteindelijk hun verdiende loon.

Bron: Cover