The essays and picture descriptions are bilingual German/English/French. This collection of over 100 photos, representing people across the US, is beautiful though it's smaller size (about 5"x7") is not as impressive as the portfolio-sized volume I have seen previously.
The essays provide an overview of Curtis' life, which I had been unaware of.

Basement bookshelf between fireplace and office
third shelf from the top

I picked this up in B&N bargain pile because it looked like an interesting photography book. While the photos were beautiful, Curtis's original explanations that accompany some of them are such a product of their time that I found many of them distasteful. The introduction helped frame the project and gave some clue as to its importance, but for a modern edition I don't think it went far enough to mitigate the exploitative nature of Curtis's work. ( )

Interesting collection....a map would have been helpful as I was unaware of some of the tribes. What kept me from giving the book a 5 star rating was that most of the pics were staged....not necessarily bad, but it would have been better if some many were not. ( )

Immer romantisch, vaak geïdealiseerd en bij wijlen racistisch in de bijschriften: Curtis' foto's van een 'verdwijnend ras'. Een verdienste van Taschen dat het dit meesterwerk opnieuw toegankelijk maakte. Al komt dat wel met een prijs. Niet in geld, wel in kwaliteit. De foto's van Curtis worden zo klein afgedrukt, dat zowat alle details verloren gaan en we niet meer krijgen dan een globale indruk van zijn werk.

Curtis beheerste zijn metier tot in de puntjes. Met een bewonderenswaardig doorzettingsvermogen wist hij het in te zetten om een mythe te creëren die vandaag nog voortleeft. Portretten maken een belangrijk deel van het oeuvre uit. Vaak worden de geportretteerden met naam genoemd, soms gaat het om generieke beelden ('A Hopi Girl', 'The Whaler - Makah' ...), waarbij hij in de meest extreme gevallen de geportretteerde voorstelt als een typisch specimen van zijn of haar stam. Daarnaast zijn er beelden van tenten, hutten en huizen, meestal in een pittoreske setting. Curtis beeld kunstvoorwerpen af - manden, potten, de totempalen van de Westkust - en scenes uit het dagelijkse leven, vooral jacht en visvangst. Tot slot is er een belangrijke reeks beelden die eerder suggestief zijn. Het openingsbeeld, 'The Vanishing Race - Navaho' is daarvan een mooi voorbeeld. Ook de beelden van plains indianen op het oorlogspad horen daarbij. De foto's van Curtis zijn statisch. De meest dynamische zijn allicht nog de occasionele foto's genomen tijdens een of andere ceremonie. Hij weet licht en focus optimaal in te zetten om effect te bekomen. Dikwijls zorgt een grote lensopening voor een wat wazig, suggestief beeld.

Aan het eind van de rit weten we nauwelijks hoe indianen leven en wat ze doen. De documentaire waarde van de plaatjes is daarvoor te beperkt. Maar we hebben wel de indruk te weten wie ze zijn. Het beeld van de 'nobele wilde' dat hier gecreëerd wordt, ontsproot allicht in belangrijke mate aan het brein van de fotograaf. De beelden van de 'war party's' moeten onze achterdocht wekken. Ze werden immers genomen in een tijd dat de indianenoorlogen ten einde waren en het laatste wapenfeit - de schandelijke slachting bij Wounded Knee - al weer minstens een decennium in het verleden lag. Het gaat dus om 're-enactment', opgezet door Curtis en - soms wel en soms niet - gepresenteerd als een documentaire weergave van de realiteit.

Eerder de creatie van een wereldbeeld dus dan een weergave van de realiteit. Eerder kunst dan documentaire. In de woorden van Vine Deloria Jr. : "If we can learn to view (the Curtis Indians) as photographic art, as the genius of a particular person's efforts to transcend mere photographic recording, the Curtis's work will have made a major contribution to our understanding of the media we use to express our perceptions of reality. But if they come to represent an Indian that never was, and color our appraisal of things Indian with romantic shibboleths that shield us from present-day realities, then our use of them is delusion and a perversion of both Indians and the artful expression of Curtis." ( )