Het verhaal scharniert rond de vrouw Sonja die, overigens onbedoeld, betrokken blijkt te zijn geweest bij een door De Rote Armee Fraktion uitgevoerde bankoverval, waarbij een toevallig passerende politieman werd gedood. Een even toevallige ontmoeting met de verteller, het plotseling verdwijnen en het jaren later opnieuw bij toeval gelegde contact bepalen de volgorde van de vertelling waarin het verhaal van de vrouw centraal staat.
Het boek kan gelden als aanklacht tegen de vaak gehoorde stelling dat, wil men opnieuw het leven kunnen oppakken, men een streep dóór het verleden moet halen. De mens is daaroe echter onmachtig; een streep er ónder is na enig volharden mogelijk maar uitwissen kan nooit. Het is in feite deze these die het verhaal bepaalt.
Het resultaat is een vlot geschreven en bijwijlen spannende roman; de stijl is onmiskenbaar Grøndahl, de melancholieke ondertoon die ook zijn andere boeken kenmerkt ontbreekt niet.

Lezers die zich de repressie tegen ‘links’ in het Duitsland van de jaren ‘70 nog kunnen herinneren komen namen tegen die naar die tijd terugvoeren: de Stammheimgevangenis, Meins, Ensslin, Meinhof en Bader, de laatsten als naamgevers van de z.g. Bader-Meinhofgruppe en daarmee vormt het boek een toevallig duo met het door mij eerder deze week gelezen ‘Het eerste weekend’ van Bernard Schlink.

Een nieuw boek van Grøndahl is voor mij altijd aanleiding om alles terzijde te leggen en te gaan lezen, ook bij dit boek heb ik daarvan geen spijt, integendeel ! ( )

Spændende roman om en dansk kvindes andel i en terroraktion i Vesttyskland i 1970´erne. ( )