De Biblion recensie geef ik hier weer.
Arie Roos, zoon van een reder, mag met twee vrienden een reis maken op een van de vrachtschepen van zijn vader. In de Atlantische Oceaan stoot het schip op een wrak (!) en zinkt. De jongens komen terecht aan boord van een schip met muiters, die hen als welkome hulpjes inschakelen. De clichématige figuren spreken voortdurend in een oubollige humor. De opeenvolging van avonturen is te bizar om ook nog maar een schijn van geloofwaardigheid te hebben. Een ferme jongens-stoere knapen verhaal waarin de drie vrienden de roem hooghouden die ooit de Hollanders hadden als de schrik van de zeven zeeën. Onwaarschijnlijk is de onverstoorbaarheid waarmee de jongens hun lotgevallen ondergaan, kwalijk zijn het kennelijke genoegen waarmee de jongens hun lotgevallen ondergaan, kwalijk zijn het kennelijke genoegen waarmee ze vechtpartijen meemaken en de emotieloze wijze van reageren op moord en doodslag.


Hoewel ik de dingen die er genoemd worden wel herken, vind ik de recensie net zo overtrokken als de recensent het boek beschouwd. Naar mijn mening zijn deze boekjes echt gedateerd, dus om nou te vallen over oubollige humor vind ik wat raar. Ja het is allemaal clichématig, ongeloofwaardig en onwaarschijnlijk, maar om het nou kwalijk te noemen gaat me echt te ver. Ik zou deze boekjes overigens niet heel snel aanraden aan de jeugd, en dat ligt inderdaad aan de dingen die de Biblion recensent noemt, maar ook omdat ze echt gedateerd zijn. Ik geniet ervan, maar ik kan me absoluut voorstellen dat iemand die er niet mee is opgegroeid daar heel anders tegen aankijkt. ( )

Jeugdsentiment.Als jongen verslond je deze geestige en ongeloofwaardige boeken uit de Bob Evers-serie. ( )