Deze nare kritische geest is het dorp ingeslopen na de komst van forensen uit de nabije stad. Zij stoten zich aan de macht van de herenboeren in het dorp en vinden daarin aansluiting bij de tuinders. Zij werden jarenlang achteruitgezet. Nu stellen ze zich met steun van de nieuwkomers kandidaat voor gemeenteraad en kerkenraad. "Toen begon de bemoeicultuur. De tuinders bemoeiden zich met alles. Met de maat waarop de psalmen gezongen werden, met de lengte van de preek, met de schriftlezing die hoofdzakelijk oudtestamentisch moest zijn, met de kleding die de broeders en zusters tijdens de eredienst behoorden te dragen." Het is te begrijpen dat de zoon van de dominee al die spanningen voelt. Hij wordt er letterlijk ziek van. Het lijkt een ernstige vorm van allergie. Een behandelend arts typeert het als "de

Brokken weet hoe je een verhaal moet vertellen, het maakt dat je graag dóórleest. Totdat zijn held in de puberteit belandt. Als typisch domineeskind doet hij er alles aan om vooral niet op een braverik te lijken - gedoe met de rector en andere ondeugendheid - maar boeiende pagina's levert het adolescentenleed nauwelijks op. Hetzelfde geldt voor de vriendschappen en de verliefdheden. De jongens komen niet uit de verf, de meisjes lijken óók allemaal op elkaar. En het ene stille, maar willige vriendinnetje is nog niet veroverd of het volgende dient zich alweer aan. Zou het heus? Pedanterie is vermoedelijk geen domineeskind vreemd, maar hier begint het te storen.

En is Brokken in de tekening van zijn hervormde vader een wonder van nuance, als hij zich waagt aan de christelijke gereformeerden weet hij van zijn gezond niet af. Die lieten, weet hij, hun kinderen niet inenten, mochten niet koken op zondag, duldden radio noch televisie in huis. Toegegeven, christelijke gereformeerden waren -en zijn- beslist geen lachebekjes, maar zo benepen trof je ze zelden aan. Brokkens verbazing ('Van die geselende geloofsovertuiging merkte ik niets bij Willemijn thuis') had geen verbazing hoeven zijn.

Maar als geheel maakt het boek onmiskenbaar indruk: het is een fraaie bijdrage aan de Nederlandse domineeskinderenliteratuur.