De eerste conclusie die je na het lezen van Het uur en de dag kunt trekken is dat het niet bepaald aandoet als een debuut, maar dit mag eigenlijk ook niet echt een verrassing heten. Het boek zit dermate degelijk en volwassen in elkaar dat het niet had misstaan als zoveelste titel in een omvangrijk oeuvre.
Het verhaal gaat over Thomas Wittenberg, een man van min of meer twaalf ambachten en dertien ongelukken, die na de succesvolle verkoop van zijn bedrijf besluit olijfboer te worden op Kreta. Hij koopt een stukje land met zo’n zestig olijfbomen en de fundamenten van een oud huis. Omdat hij wel wat hulp kan gebruiken bij zijn eerste olijvenoogst, besluit Thomas een vroegere vriendin, Galia Romazy, en een oude jeugdvriend, Arthur Edelkort, uit te nodigen. Maar wat een onbezorgd oogstfeest had moeten worden, loopt toch iets anders dan gepland. Zo is de Kretenzische bevolking helemaal niet zo blij dat het landje, dat een oorlogsgeschiedenis blijkt te hebben, opnieuw in gebruik wordt genomen door een buitenlander. Synchroon met deze lijn volgen we het verhaal van de Duitse oorlogsveteraan Heinrich Goldau in Hamburg. Hij kampt nog altijd met de verschrikkelijke dingen die hij heeft gedaan toen hij rond 1944 op Kreta gelegerd was.