Kosmopolis biedt een briljante en fascinerende herinterpretatie van het intellectuele schema waarin de westerse verbeelding gedurende de laatste vier eeuwen gevangen zat. Nu, bij de aanvang van het nieuwe millennium, de voortstuwende kracht van de moderniteit definitief gebroken lijkt, zet Toulmin zijn lezers op het spoor van de humane wijsheid van Erasmus en Rabelais, Montaigne en Shakespeare; uitgaande van hun inzichten, zouden nieuwe wegen gevonden kunnen worden om de zuiverheid van de exacte wetenschappen te verzoenen met het wijsgerig elan van de humanistische traditie.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Toulmin (Londen, 1922) is een vooraanstaand filosoof die een aantal voortreffelijke boeken geschreven heeft. Hij was een van de gasten van Wim Kayser in "Een schitterend ongeluk". Hij is bekend geworden met 'The philosophy of science' (1953); zijn 'Het Wenen van Wittgenstein' is ook in het Nederlands vertaald. Ook uit 'Kosmopolis' blijkt dat Toulmin nog steeds een belangrijk denker is, en in staat moeilijke en complexe aangelegenheden op verrassend eenvoudige wijze uit te leggen. Zijn hoofdstelling is: de opvatting dat de filosofie een zuiver abstracte denkaangelegenheid is (de centrale gedachte van Descartes en zijn navolgers) is onjuist. De filosofie is, net zoals de (natuur)wetenschap, context-gebonden. De wending in de 17e eeuw naar het theoretisch denken is een reactie op maatschappelijke gebeurtenissen. Evenzo is de wending van de hedendaagse filosofie naar de praktijk van alledag maatschappelijk te verklaren. In een slothoofdstuk geeft Toulmin zijn mening over de taak van de filosofie. Een boeiend en belangrijk boek.
(Biblion recensie, Henk Hazenbosch.)

I've long been interested in how one Zeitgeist gives way to another. The modern era is arguably less humane, but it's definitely more mathematical.