De tedere verteller. Door: Olga Tokarczuk.

Activistisch, poëtisch, filosofisch, sprookjesachtig. Dat vat het schrijven van Tokarczuk voor mij samen. Ze heeft een originele stem en een eigen taalgebruik die in haar fictie en non-fictie steeds doorklinken. Geen wonder dat ze de Nobelprijs voor Literatuur kreeg.

In De tedere verteller werden een aantal lezingen en essays van haar gebundeld die ze zelf heeft gekozen. De stukken over schrijven én lezen boeiden me als fervente lezer natuurlijk uitermate. Maar waar ik het meeste van heb genoten waren Ognosie en Oefeningen in vreemdheid. Ik heb hardop gelachen, halve pagina’s onderlijnd én stukken doorgestuurd naar vrienden. (Zeg uw reisplannen maar al af.)

Als u geen idee hebt wat ognosie wil zeggen raad ik u aan om het boek te lezen. Als Olga Tokarczuk gaat u haar beter begrijpen. Het ‘gevaar’ is wel dat u ‘besmet’ gaat raken met haar blik. Hoewel dat eigenlijk voor uzelf én de wereld enkel goed nieuws is.

‘Nadat ik Freud had gelezen kon ik niet meer op de oude manier naar de wereld kijken.’ Het gebeurde Olga en het staat u ook te wachten. Maar aarzel niet om dit tedere boek tot u te nemen. Ga op reis in een boek in de plaats van mét een boek. ( )

Discorso del 7 dicembre 2019 a Stoccolma per la consegna del Premio Nobel 2018